DÖNÜŞ

Bölüm 49

Asya, Mehmet'i farkettiğinde korkuyla irkildi.

"Nezamandır buradasın?"

"Birkaç dakikadır." dedi Mehmet ona doğru yürüyerek. Sofraya baktı."Lezzetli görünüyorlar."

"Düşündüm ki şey, bak geçen gece için çok üzgünüm. Bana kızgın olduğunu biliyorum ama.."

Mehmet eliyle susturdu."Seni affediyorum." dedi ve kendine doğru çekerek ateşli birşekilde öptü.

Ömer Asya'nın Silivrideki iki bakıcı kadınla yapacağı görüşmesinin ardından Adanaya Orhan için
gideceğini duyduğunda ona çok kızmıştı. Başına buyruk davranmasının yine başına dertler açacak olmasından endişe ediyordu.

"Sen gerçekten çıldırmış olmalısın. Yalnız başına başaramazsın. Bunun için yardıma ihtiyacın olacak."

"Evet, senin yardımına ihtiyacım olacaktır."

"Mehmet'le birlikte gitmelisin."

Asya buna cevap vermedi.

Silivrideki taksi durağından bir taksiye atlayıp kendisini söylediği adrese götürmesini istedi. Taksici
yaklaşık on dakika içinde Asya'yı Selime Çiftçi'nin evinin önünde indirdi. Asya taksiciye beklemesini
söyledikten sonra üç numaralı apartmandan içeri girdi. Dördüncü kata çıktı ve yirmi numaralı dairenin
kapısını çaldı. Birkaç dakika sonra elli yaşlarında kapalı bir kadın kapıyı açtı.

"Merhaba, Siz Selime Çiftci olmalısınız?"

Yüzünde alışılageldik sorgulayan o ifade belirmişti. Kadın cevap vermeden önce, "Sizde kimsiniz?"
diye sordu.

"Adım Asya, cinayet masası polisi. Size birkaç sorum olacak. İzninizle içeri girebilirmiyim?"

"Konu nedir?"

"1988 yılında çalıştığınız yetimhanede işlenen Tahsin cinayetini ve çocuklara yönelik tecavüz olayını aydınlatmak için geldim."

Kadın biranda gerildi ve yüzünün rengi attı.

"Benden ne istiyorsun? Ben hiçbirşey bilmiyorum." diyerek ani bir hızla kapıyı kapatmaya çalıştı.

Asya ayağıyla buna engel oldu ve eliyle kapıyı sert birşekilde itti.

"Kaçmak işinize yaramaz. Eğer ömrünüzün kalanını karanlık bir delikte geçirmek istemiyorsanız
bana bildiğiniz herşeyi anlatmanızı tavsiye ederim."

Kadın kaçarının olmadığını anladığında teslimiyetle başını öne eğdi ve kapıdan birkaç adım uzaklaşarak Asya'yı içeri davet etti.

Asya içeriye alıcı bir göz attı. Salon oldukça ferah ve sade bir döşemeye sahipti. Sıradan bir ev olmasına
rağmen halı, perde ve koltuklar dikkat çeken bir uyum içindeydi. Asya kendisine yakın olan bir koltuğa
oturdu.

"Sorularıma çarpıtmadan doğru cevaplar vermeni tavsiye ederim. Çünkü oyalanacak zamanım yok.
Beni anlıyorsun öyle değilmi?"

Kadın evet anlamında başını salladı. Böyle bir günün geleceğini tahmin etmediği belliydi. Üzerinde hӑlӑ tuhaf
bir şaşkınlık ve ne yapması gerektiğini bilememezliğinin verdiği kararsızlık vardı. Birazda suçlu bulunmaktan korkuyordu.

"Evet, sizi dinliyorum."

Kadın gerçekleri anlatmaya başlamadan hemen önce kendisini savunmaya geçti.

"Size yemin ediyorum benim bu olaylarla hiç bir ilgim yok. Polise bildiklerimi anlatmayı çok istedim ama beni ve çocuklarımı öldürmekle tehdit ettiler. Bu yüzden bende yıllarca sessiz kaldım."