MEKTUP

304 8 7
                                    

    Mutlu bir şekilde yaşayan bir aile başlarına ne gelebilir ki?... Bir çok şey. Her şey o günden sonra başladı. İki kere üst üste mektup geldi. Aldım ama okumadım. Kocamın iş mektupları olduğunu düşündüm. Üçüncü gün yeni bir mektup daha geldi. Merakıma yenik düştüm ve mektubu açıp okudum.

Merhaba Ömer,

Nasılsın? Ben iyiyim. Efsun ben.

Efsun?Ömer'in şirketinde stajyerlik yapan kızın ismiydi. Siması aklımdaydı. Ömer'i ziyarete gittiğimde çarpışmıştık ve elindeki dosyalar yere düşmüştü. Yazısı güzel olduğu için aklıma kazınmıştı. Keşke kazınmasaydı. Mektuptaki yazı onun yazısıydı.

Mektup şöyle devam ediyordu;

Uzun zamandır uğramıyorsun bana. Birlikte eğlendiğimiz o geceleri unuttun sanırım. Sana daha iyilerini vereceğim. Yarın akşam sekizde evime gelebilirsin seni bekliyor olacağım.

Gelmen dileğiyle...

Efsun

Vay vay Ömer bey'e bak sen. Psikopat gibi hissediyordum. Eski ben olsaydım esip gürler ve ortalığı ayağa kaldırırdım. Ama şimdi sinirim bozuk bir şekilde gülüyordum.

(Ömer Yarım Saat Sonra Eve Gelir)

"Aylin! Ben geldim." iyi halt yedin.

"Hoşgeldin." dedim yapmacık bir gülüşle.

Sadece yarım saati vardı. Ya anlatacaktım ya anlayacakdı.

"Ömer, sana bir haftadır mektuplar geliyor." rafa kaldırdığım mektuplardan birini elime aldım. Koltuğa yayılan Ömer'in renginin attığını fark ettim. Anlamıştı. Belgeler üst katta duruyordu. Boşanma belgeleri. "Ben bi yukarı çıkıyorum sen oku." dedim mektubu uzatarak.

Mektubu alıp okumaya başladığında yukarı çıkıyordum.
Belgeleri alıp aşağı geri indiğimde Ömer ayakta bir sağa bir sola gidiyordu. "Ömer," dedim. "Aylin, özür dilerim. Yemin ederim bir daha yapmam." dedi.

"Ömer ben neyi affettem?" diye sordum.

"İhaneti... Yapma Aylin, lütfen." diye yalvardı. Belgeleri alıp eline tutuşturduğumda bakakalmıştı.

"Yap, yine yanmasın canımız."

"Yine yanmasın canımız." diye mırıldandı.

Belgelerle birlikte yemek masasına ilerledi. Eğilip imza attıkdan sonra. Kapıya yöneldi. Son kez bana baktı. "Yorma kendini yollarım ben eşyalarını adrese." dedim. Gittiğinde derin bir nefes aldım rahatlayarak.

Biraz uyusam iyi olacaktı. Üst kata çıkıp yatağa girdim ve yaşadıklarımın verdiği yorgunlukla göz kapaklarımı kapattım.

SON POLİSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin