The Badass Girl in Whitehaven Palace

Chapter 5

"Miss, pasa'n po kayo?" tanong ng konduktor sa akin.

I was still looking at the outside, thoughts were flying with the fucking scene earlier.

"Miss---"

"Just fucking keep going."

Hindi na ako nag-atubiling lumingon sa taong nagsalita sa may bandang likod. I thought I was the only one passenger left. Meron pa pala.

Umalis na ang konduktor at umupo sa tabi ng driver. Bumuntong-hininga lang ako bago sumandal ulit sa bintana ng bus.

"Miss, this is the last destination that we would take."

Tumayo ako at lumabas na ng bus. Lutang akong naglalakad sa gilid ng kalsada nang may humintong itim na sasakyan sa gilid ko.

"Miss, my boss wanted to talk to you," ani ng isang lalaking nakaitim, nakayuko sa akin. "Do you have a time?"

I scoff. "I don't have a fucking time---"

"Do you know who wanted to talk to you? He's Edrick Thiago Silvestre, the CEO of Whitehaven Group---"

Inis akong tumingin sa lalaki. "Do I look like I fucking care whom I would meet?"

The guy in a black suit stared at me. "He insisted to talk to you. Kahit sandali lang daw po."

Napairap ako. "Then told him I don't have a fucking time. I'm fucking busy---"

Napatigil ako sa pagsasalita nang biglaan niyang ipinaharap sa akin ang isang tablet. The guy who wanted to talk to me was there, in a videocall.

Nanlaki ang mga mata ko.

Mr. Silvestre?

Nakahalukipkip na akong nakaupo sa upuang nasa harap ni Mr. Silvestre. Should we just sit down here and stare at each other?

"Mr. Silvestre, why do you want to talk to me?"

Ngumiti si Mr. Silvestre sa akin bago tiningnan ang lalaking sumundo sa akin kanina. Yumuko ang lalaki at lumabas na.

Umupo si Mr. Silvestre nang maayos at ipinagsiklop ang dalawang kamay sa mesa. "About that matter, hija, I wanted you to work with me."

Bahagyang napataas ang kilay ko sa sinabi niya. "What work?" I scoff, smirking. "Do you mean a housemaid, a cook or something?" Humalukipkip muli ako. "Do you really think I can do that? Baka imbes na linisan ang mga gamit niyo rito ay ihagis ko 'yon sa labas."

Sumandal ako at ngumisi.

I wanna be a billionaire, but I feel like not doing anything.

Kaya gustong-gusto ko ang mga kanta ni Bruno Mars, e. Kuhang-kuha niya ako.

Kita ko ang gulat sa mga mata ni Mr. Silvestre. Kalaunan ay napatawa siya na siya namang ikinagulat ko.

Anong nakakatawa sa sinabi ko?

"I never wanted to meet you here just to offer that kind of job, hija."

Bahagya akong nakahinga nang maluwag. "Mabuti," I murmured.

Hindi ko alam na narinig pala ni Mr. Silvestre ang sinabi ko dahilan para mapatawa siya at mapailing-iling.

"Then why did you call me here? What are we discussing?"

"About that matter..." He trailed off, hemming. He then leaned on the backrest. Tumabingi ang ulo niya na para bang tinatansya ako. "I wanted you to live here in Whitehaven Palace as much as you want. You don't have to do anything."

One of my brows rose up as I smirk. He never said he wanted to adopt me, right?

"Is that your way of saying I'm gonna adopt you?" I say nonchalantly. "Mr. Silvestre, alam ko pong gusto kong maging bilyonaryo kahit gusto ko ring tumambay lang. Gusto ko easy money lang pero hindi naman ganito kadali. Masyadong mabilis."