Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım "yalancı yalancısın" dedim bağırarak.
"Yalan söylüyorsunuz!?" "Yalan-" derken gözlerim kapandı birden . Zihnimdeki son ses "merak etmeyin efendim , sakinleştirici verdik sadece" oldu.
Kumsal'ın gitmesiyle beraber hayatım kararmıştı. O şimdi bir melekti anne babasıyla kavuşacaktı.
Mutlu olucaktı.
Ben ise yanlızlığa mahkum eğilecektim tekrar. 1 fotoğraf bile çekememiştim.
Onun kokusu bile çok uzaktaydı şimdi. Yavaş yavaş bilincim yerine gelmeye başladı ama gözlerimi açmadım. "İnci ne zaman uyanıcak?" Dedi Alper .
"Bilmiyorum yaşadıkları çok ağır kendine gelmeyebilir" dedi . Sesinden onun da ağladığı net şekilde anlaşılıyordu.
Alper "uyan be güzelim" dedi titreyen bi sesle . Ve bana eğildi. Napıcağını anlamadım ilkten ama öptü. Küçük masum bir öpücüktü. Sonra içeri biri girdi .
"Noldu ona" dedi nefretle ABİM?. "Siz kimsiniz?" Dedi Deniz merakla. "Maalesef Abisiyim onun" dedi sesindeki kinle.
Alper ve Deniz birbirine baktı ve " Maalesef derken?" Diye sordular. "Nefret ediyorum ondan geberir inşallah"
gözümden bi damla yaş aktı.
Duymadığımı sanıyordu ama duyuyordum. "Düzgün konuş" dedi Alper ayağa kalkarak. "O nefretini alır-" dedi ki
"naparsın? Annemi öldüren katili mi savunuyorsun?" Dedi ve bu son nokta olmuştu. "Annemi öldüren katil derken" dedi Deniz bağırarak.
"Doğru duydun o katil." Dedi ve bunla daha çok ağlamaya başladım. Herkes bana döndü .
"İnci? Kabus mu görüyorsun" dedi şefkatle Alper. Beni düşünmemeliydi abim haklıydı katildim. Gözlerimi açıp "N-Nefes-" deyip öksürmeye başladım ve
gözlerim tekrar kapandı. Son hatırladığım şey Alper'in "DOKTORR" Diye bağırmadı oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İhanetin Affı Olmaz
Teen Fictionİhanete uğrayan genç kızın geçmişi ve geleceği olan çocuk.
