Etrafıma bakınmaya başladım. Koltukta yan yana yatan Alper ve Deniz'i görünce tebessüm ettim. Benim için bekliyorlardı.
Sonra içeri abim.. girdi. "Uyandın mı" dedi . Sesi dalgın geliyordu. Ne olmuştu ben uyurken?.
"Neden burdasın.? En son inşallah geberir diyordun" dedim acımasızca. "Yine seni hayal kırıklığına uğrattım sanırım" dedim gülerek.
"İnci-" derken sözünü kestim "Adımı ağzına alman doğru değil abicim" dedim
küçükken hep dediğim gibi. Bana baktı sanki artık benden nefret etmiyordu. Bakışları özür diliyordu.
"Bana neden anlatmadın?" Dedi sesinde artık kin ve nefret yoktu. Pişmanlık , üzüntü ve geç kalkınmışlık vardı. Ama artık çok geçmişti. "Dinledin mi?" Dedim
artık abicim demek yoktu. Hak etmiyordu. "Anlatmadin ki İnci" dedi
haykırır gibi ve bizim sesimize uyandı Deniz ile Alper. Bir bana bir abime baktılar.
Onun kini bana geçmişti. Alper dediğimle birlikte tebessüm etti. Abim ise bana baktı. Baktı. Baktı .
Ve en sonunda konuştu. "Sevgilim mi?" Dedi hayal kırıklığıyla "Sevgilin benden değerli mi İnci?" Dedi.
Gözümü bile kırpmadan konuştum. "Evet aynen ondan." Dedim acımasızca "Senden 10 kat daha değerli.
Sen yoktun en çok sana ihtiyacım vardı." Dedim nefesim bitmişti. "Ama sen yoktun" dedim son nefesimle.
Soluklandım ve devam ettim. "Sen yoktun ve o vardı anlıyor musun .
YOKTUN" Dedim bağırarak. "Şimdi gelip bana abimmişsin gibi davranma . Bunca yıldır yoktun ya." Dedim
hâlâ bağırıyordum. "Oraya geri dön tamam mı ? bi daha da hiç gelme."
Bunu bütün nefretimle dile getirmiştim. "A-Ama bana anlatmadın İnci-" derken
yine bağırarak böldüm konuşmasını. "Aması mı var bunun . Denedim binlerce kez dinlen mi ha DİNLEDİN Mİ!?"
Derken patlama noktasına gelmiştim . Ona artık içimde tuttuğum sevgim değil kinimdi.
Sevgim ona çok gelmişti artık ona verdiğim tek şey , kinim olucaktı. Deniz ve Alper nefes bile almadan bizi dinliyordu.
Abim yaptıklarının pişmanlığıyla yanıp tutuşurken o şuan umrumda bile değildi.
"Kardeşimiz öldü lan kardeşimiz ve sen bana anlatmadın diyorsun . Anlattım da noldu lan dinledin mi!?". Sevgim nefrete dönmüştü artık sevgimi dileyecekti .
Ama sevgim bile ona ağır gelecekti. "İ-İnci kardeşim-" konuşmaya çalıştı. Ama izin vermedim burda olmaya ve konuşmaya hakkı yoktu.
"BANA KARDEŞİM DEME. BİR KARDEŞİ BİLE HAK ETMEDİN" ağlamaya başladım.
"Kumsal öldü lan Kumsal öldü hayallerim öldü ben öldüm ruhum öldü lan" dedim bağırmaktan sesim kısılmaya başlamıştı.
"Geldiğin yere geri dön ve birdaha da gelme çık odadan şimdi!?." Dedim daha çok bağırarak.
Mesajı almış olacak ki "sonra konuşacağız karde-" derken yine böldüm. "Kardeşin değilim ben senin !
Bir kardeşi bile hiçbir zaman HAK ETMEDİN."
İnci'nin abisi Berk 👇🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
