Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm: Unutulmayan kokular.
İstanbul. 3 Ağustos 2023. Tuana Naz Saygın.
"Hayatta olmaz!" diyerek sinirle ayağa kalktı Çağan. Onunla beraber bende ayaklandım. "İmkansız tamam mı? Asla böyle bir şey yapmayacağız!" ellerini kıvırcık saçlarına geçirdi. Yanına yaklaşarak sol elini tuttum. "Sevgilim, yapmak zorundayız." bunu o da biliyordu elbette ki. Ama bana bir şey olmasından korkuyordu. Bende korkuyordum ama konu o olunca her şey önemini yitiriyordu benim için.
"Hayır değiliz. Seni tek başına oraya göndermektense, ölürüm daha iyi." dediğinde sinirli bir şekilde ona bakıp, ağzına vurdum. "Bir daha öyle konuşmak yok demedim mi ben sana?" elimi tutarak öptü.
"Çağan, inan bende yapmak istemiyorum ama buna mecburuz." Yağız'ın sözlerinin ardından sinirle gözlerini yumdu Çağan.
Bakışlarım Yağız'ın yanında sessizce oturan Leya'ya kaydı. "Tamam, çözümü bulduk ama değil mi? Sonuca odaklanalım artık." tam konuşmayı kestiğim sırada Çağan'ın sesini duydum. "Hayır, çözüm falan bulmadık daha. O planı aklından çıkar hayatım." oflayarak hızla Çağan'ın yanından ayrıldım, kendimi koltuğa attım sertçe. Oturduğum koltukta arkama yaslandım. Çağan'ın inadından bıkmıştım gerçekten.
"Off! Çağan, gerçekten bıktım şu inadından." diyerek kollarımı göğsümde birleştirdim. Çağan bana yaklaştı. Leya da oturması için yanımdan kalktı ve Yağız'ın diğer tarafına oturdu. Çağan yanıma oturup elimi tuttu. Ona karşı koymadım. "Bir tanem, seni düşünüyorum. Sana bir şey olsa ben ne yaparım hiç düşünüyor musun?" haklıydı ama ben daha çok haklıydım. "Ben de seni düşündüğüm için bu planı uyguluyoruz zaten Çağan." diyerek gözlerine baktım. "Biliyorum." dediğinde planı kabul ettiğini anlamıştım.
"Tamam o zaman, ne yapıyoruz Yağız?" diyerek gülümsedim, sağ bacağımı sol bacağımın üzerine attım. Çağan elini bacağıma koyarak histerik bir şekilde güldü. Onu umursamayarak Yağız'ı dinlemeye başladım.
"Yarın bir davet verecekler evlerinde. Evlilik yıldönümleri sanırım. Tuana, sen biz davetteyken gizlice yukarıya çıkacaksın. Çağan'ın ortadan kaybolması çok dikkat çeker, bu yüzden tek başına olacaksın." Yağız'ı başımla onaylayarak kısa bir an Çağan'a döndüm. Bana bakıyordu, endişeyle. "En azından beraber olsaydık." dedi memnuniyetsiz bir şekilde. Gülümseyerek yanağından öptüm. Endişesini anlıyordum elbette.
Çağan kolunu omzuna attıktan sonra beni kendine çekti. "Evin içinde belli yerler dışında kamera yok. Ama çalışma odasında olup olmadığını bilmiyorum şuanlık." eğer varsa kendim de halledebilirdim ama öncelikle güvenlik odasına girmem gerekirdi.
