After // Dutch

Hoofdstuk 22

Volg mijn persoonlijk account als je wilt hannahdebacker

Het ontbijt met mijn moeder en Noah gaat vreselijk langzaam. Mijn moeder begint de hele tijd over mijn 'wilde nacht' en grijpt elke kans om me te vragen of ik moe ben of een kater heb. Natuurlijk waren mijn acties van vannacht uit de hand gelopen, maar ik hoef het niet keer op keer te horen. Is ze altijd al zo geweest? Ik weet dat ze het beste voor me wil, maar het lijkt erger te worden nu ik op de universiteit zit, of misschien komt het omdat ik haar een week niet heb gezien en daarom anders tegen haar aankijk.

"Waar zullen we winkelen?" vraagt Noah en ik haal mijn schouders op. Ik wou dat hij hier alleen was. Ik zou graag tijd met hem willen doorbrengen, maar niet met mijn moeder hier. Ik moet toch nog met hem praten over het vertellen van mijn hele leven tegen mijn moeder, vooral het slechte.

"Misschien moeten we naar het winkelcentrum om de hoek gaan, dat is makkelijker. Ik weet hier de weg nog niet zo goed." vertel ik ze terwijl ik mijn wentelteefjes in stukjes snijdt.

"Heb je al nagedacht over waar je wil gaan werken?" vraagt Noah.

"Ik weet het nog niet, misschien ga ik op zoek naar een boekenwinkel. Ik wou dat ik ergens een stageplaats kon vinden, of iets met een uitgeverij." vertel ik ze en mijn moeder geeft me haar wel bekende trotse glimlach.

"Dat zou geweldig zijn! Dat zou je hier stage kunnen volgen tot je afstudeert en daarna meteen gaan werken." glimlacht ze weer.

"Ja, dat zou ideaal zijn." ik probeer mijn sarcasme te verbergen. Noah pakt mijn hand en geeft er een zacht kneepje in onder de tafel. Wanneer ik mijn vork in mijn mond stop, herinnert het metaal me aan Harry's lip piercing. Ik moet stoppen met het denken aan hem. Nu. Ik glimlach naar Noah en geef hem een kus op zijn hand.

Na het ontbijt rijdt mijn moeder ons naar het winkelcentrum. The Vancouver Mall is groot en druk. "Ik ga naar Nordstorms, ik zie jullie later wel. Ik bel wanneer ik klaar ben." zegt mijn moeder en ik zucht opgelucht. Noah pakt mijn hand opnieuw en we lopen winkels in en uit. Hij vertelt me over zijn voetbalwedstrijd afgelopen vrijdag, en hoe hij het winnende goal heeft gemaakt, en ik luister aandachtig als ik hem complimentjes geef.

"Je ziet er goed uit vandaag." zeg ik hem en hij glimlacht. Hij is perfect, zijn witte lach is schattig. Hij draagt een kastanjebruin vest, een kaki broek en nette schoenen. Hij draagt echt instapschoenen. Toch zijn ze schattig, en ze passen bij zijn karakter.

"Jij ook, Tessa." complimenteert hij. Ik weet dat ik er vreselijk uitzie, maar hij is te lief om me dat te vertellen. Niet zoals Harry, die me meteen zou vertellen dat ik er vreselijk uitzie. Ugh. Harry. Terwijl ik wanhopig Harry uit mijn gedachten probeer te halen, pak ik Noah bij zijn vest. Ik leun naar hem toe om hem te zoenen en hij glimlacht, maar leunt weg.

"Wat doe je Tessa? Iedereen zal ons aanstaren." lacht hij en ik haal mijn schouders op.

"Dus?" het maakt me echt niets uit, normaal wel, maar ik wil dat hij me zoent. "Gewoon een kus, alsjeblieft." smeek ik hem letterlijk. Hij moet aan mijn ogen zien hoe wanhopig ik ben want hij tilt mijn kin op en kust me. Zijn kus is lief en langzaam. Zijn tong raakt die van mij bijna niet aan, maar het is goed zo. Het is vertrouwend en warm. Ik wacht op het vurige, maar het gebeurt niet. Ik kan Noah niet vergelijken met Harry. Noah is mijn vriendje waar ik van hou, en Harry is een klootzak die elk weekend een ander meisje heeft.

"Wat is er toch met je?" plaagt hij wanneer ik mijn lichaam tegen die van hem druk. Ik bloos en schud mijn hoofd.

"Niets, ik mis je gewoon." zeg ik hem. Oh.. en ik ben vannacht vreemdgegaan. "Zou je willen stoppen met alles te vertellen aan mijn moeder? Het maakt me heel ongemakkelijk. Ik hou ervan dat je zo close met haar bent maar ik wil echt dat je er mee stopt, ik voel me net een klein kind wanneer je dat doet." het voelt goed om het hem verteld te hebben.

"Het spijt me echt Tessa, ik was gewoon bezorgd om je. Ik beloof dat ik het niet nog eens zal doen. Erewoord." zegt hij en ik geloof hem. Hij legt zijn arm om mijn schouder en kust mijn voorhoofd.

De rest van de dag is beter dan vanochtend, mijn moeder neemt me mee naar de kapper en ik laat wat laagjes in mijn haar knippen. Het hangt nog steeds tot op mijn rug maar hierdoor heeft her meer volume en ziet het er beter uit. Noah blijft me complimentjes geven als we terugrijden naar het studentenhuis. Ik zeg ze gedag en beloof ze opnieuw om uit de weg te blijven van iedereen met een tattoo binnen een straal van honderd meter. Ik ben een beetje teleurgesteld wanneer ik zie dat mijn kamer leeg is, ik weet niet of ik Steph hoopte te zien of iemand anders. Ik neem niet eens de moeite om mijn schoenen uit te trekken, ik ben te moe en ik heb slaap nodig.

Ik slaap de hele dagen word wakker wanneer ik Steph in haar bed zie liggen. We moeten nog eens bijpraten waar ze zaterdagen de halve zondag is geweest. Ik stop zoals gewoonlijk bij het café voordat ik naar mijn eerste les ga. Liam zit al met een glimlach op me te wachten. We worden onderbroken door een meisje dat de weg vraagt en we krijgen geen kans om bij te praten tot we naar onze laatste les van de dag stappen. De les waar ik al de hele dag bang voor ben, maar op gewacht heb.

"Hoe was je weekend?" vraagt hij en ik kreun.

"Vreselijk, om eerlijk te zijn. Ik ben weer naar een feestje geweest met Steph." vertel ik hem en hij maakt een zuur gezicht en lacht. "Ik weet zeker dat de jouwe beter was, hoe gaat het met Danielle?"

Zijn lach groeit wanneer ik haar naam noem en ik realiseer me dat ik helemaal niet heb verteld dat ik Noah gisteren gezien heb. Liam vertelt me dat Danielle auditie gaat doen voor een dansgezelschap in New York en hoe blij hij is voor haar. Ik ben benieuwd of Noah's ogen ook zo oplichten als hij over mij praat. Hij vertelt me hoe blij zijn vader en stiefmoeder waren toen ze hem zagen en dat hij zijn moeder gemist had. Zijn moeder zou hier vast dichtbij wonen.

"Is het niet moeilijk als ze zo ver woont?" vraag ik hem als we op onze plek gaan zitten. Harry's stoel is zoals gewoonlijk leeg.

"Nou, we wonen sowieso al ver uit elkaar nu en het werkt goed. Daar komt nog bij dat ik het beste voor haar wil en als New York het beste voor haar is, is dat waar ik haar wil laten zijn." zegt hij en de leraar komt het lokaal binnen, waarna we stil zijn. Waar is Harry? Hij zou toch niet spijbelen om me te ontwijken, toch? We houden ons bezig met Pride and Prejudice en de les eindigt te snel.

"Je hebt je haar geknipt, Theresa." ik draai me on en zie Harry achter me staan. Hij en Liam wisselen een ongemakkelijke blik en ik probeer te bedenken wat ik tegen Harry moet zeggen. Ik hoop dat hij niets zegt over onze kus waar Liam bij is, dat zou hij toch niet doen? Ja. Ja dat zou hij wel doen.

"Hey, Harry." zeg ik en hij glimlacht, zijn kuiltjes dieper dan ooit.

"Hoe was je weekend?" zijn uitdrukking is zó zelfvoldaan. Ik pak Liam bij zijn arm.

"Goed, tot later." zeg ik nerveus en Harry lacht.

"Waar ging dat over?" vraagt Liam, natuurlijk zag hij hoe vreemd ik me gedroeg.

"Niets, ik mag hem gewoon niet."

"Je hoeft hem tenminste niet zo vaak zien." er is iets achter zijn toon. Weet hij over de zoen?

"Eh... Ja. Godzijdank."

"Ik wilde je het niet vertellen want ik wil niet dat je hem met me vergelijkt," begint hij. "maar Harry's vader en mijn moeder zijn eh... een koppel." hij glimlacht nerveus. Wat?

"Wat? Harry's vader woont hier? Waarom is Harry hier, waar komt zijn accent vandaan? Als zijn vader hier woont, waarom woont hij dan niet in zijn huis?" ik overspoel hem met vragen voordat ik mezelf kan stoppen. Hij lijkt verward maar minder zenuwachtig dan een moment geleden.

"Hij komt uit Londen, zijn vader en moeder wonen dicht bij de universiteit maar Harry en zijn vader hebben niet echt een goede band. Zeg niets hiervan tegen hem, alsjeblieft. We mogen elkaar nu al niet." zegt hij en duizenden vragen vliegen door mijn hoofd maar ik blijf stil terwijl hij verder praat over Danielle.