After // Dutch

Hoofdstuk 3

Na een uur geluisterd te hebben naar mijn moeders waarschuwingen over jongens en feestjes, staat ze eindelijk op om te vertrekken. Ze geeft me een knuffel, kust me gedag en zegt tegen Noah dat ze in de auto op hem wacht.

 “Ik ga het missen dat ik je niet meer elke dag zie.” Zegt hij en hij neemt me in zijn armen. Ik adem zijn geurtje in, degene die ik hem 2 jaar achter elkaar voor kerst heb gegeven, en ik zucht. Ik ga deze geur missen.

 “Ik ga jou ook missen, maar we bellen elke dag.” Vertel ik hem terwijl ik hem steviger vastpak. “Ik wou dat je ook dit jaar al hier op WSU was.” Zeg ik terwijl ik mijn hoofd in zijn nek leg. Noah is maar een paar centimeter langer dan ik, en ik vind het fijn dat hij niet zo ver boven mij uit torent. Wanneer we mijn moeder horen toeteren, kussen we elkaar gedag. Nadat Noah en mijn moeder vertrokken zijn, pak ik mijn tassen uit en ga op mijn nieuwe bed liggen. Ik voel me nu al eenzaam en dat mijn kamergenootje er nu niet is, maakt het alleen maar erger. Ik heb het gevoel dat ze niet vaak in haar kamer is. Waarom kon ik nou geen kamergenootje krijgen die ervan houdt om binnen te blijven en te leren of lezen? Ik blijf positief en bedenk dat ik nu wel de kamer voor mezelf heb. Voordat ik ga slapen pak ik mijn planning en schrijf alle lessuren van dit schooljaar op, en van de leesclub waar ik graag heen zou willen. Ik plan in dat ik morgen een tripje ga maken om wat nieuwe spullen voor mijn kamer te halen. Het feit dat ik nog geen auto heb zal dit wel wat moeilijker maken, misschien moet ik dus ook maar een keer voor een auto gaan kijken. Ik heb er genoeg geld voor. Ik heb nu gewoon nog geen zin om te stressen over een auto. Ik leef nu op een campus en er zijn genoeg bussen hier. Ik leg mijn planner weg en val in slaap

De volgende ochtend ligt Steph niet in haar bed. Ik zou haar graag leren kennen, maar aan de andere kant ook weer niet, als ze toch alleen maar weg is ’s nachts. Misschien was een van de twee jongens die hier gisteren waren wel haar vriendje. Ik hoop voor haar dat het de blonde was. Ik pak mijn toilettas en vind mijn weg naar de badkamer. Eén van de dingen van het studentenleven waar ik niet van hou, zijn de gezamelijke douches. Waarom kan elke kamer geen eigen douche hebben? Het is vervelend maar gelukkig hoef je niet tegelijk te douchen. Dat is wat ik dacht, tot ik bij deur van de douche kwam en er een vrouwelijk en een mannelijk icoontje op zag staan. Ugh. Jongens in de douche, dat is pas awkward. Ik zal dus een wekker moeten zetten om elke ochtend een extra vroege douche te nemen, en hopen dat de douche leeg is.

Het duurt lang tot het water warm is en ik ben steeds bang dat iemand het dunne douchegordijn opentrekt. Niemand lijkt er mee te zitten. Het studentenleven tot nu toe is zo vreemd. De douche is klein, met een smal rekje om mijn kleding op te leggen wanneer ik aan het douchen ben. Mijn gedachten dwalen af naar Noah en mijn vrienden thuis. Ik ben afgeleid en wanneer ik me omdraai stoot ik mijn elleboog tegen het stapeltje kleren op het rekje, wat er voor zorgt dat mijn kleding op de natte vloer valt.

“Dit meen je toch niet!” Kreun ik. Ik zet de douche uit en sla snel een handdoek om me heen, en ik pak het stapeltje natte kleren en haast me door de gang, biddend dat niemand me ziet. Wanneer ik mijn kamerdeur eindelijk bereik, stop ik de sleutel in het slot, waarna ik meteen ontspan. Tot ik me omdraai en ik de jongen met het gekrulde haar op Steph’s bed zie liggen.