After // Dutch

Hoofdstuk 23

Wanneer ik weer terug ben in mijn kamer is Steph er nog niet. Ze heeft twee lesuren meer vandaag. Terwijl ik mijn boeken pak en mijn aantekeningen klaarleg voor het leren van vanavond, bel ik Noah. Hij neemt niet op, hij zal wel druk zijn. Ik wou dat hij hier was met mij op de universiteit, het zou zo veel makkelijker zijn en beter voelen. We hadden dan samen kunnen studeren of films kijken. Het zoenen met Harry zit me echt dwars, Noah is zo lief en hij verdient het niet om een vriendin te hebben die vreemd is gegaan. Ik heb geluk met hem in mijn leven, hij is er altijd voor me en hij kent me beter dan wie dan ook. We kennen elkaar al ons hele leven. Toen zijn ouders bij ons in de straat kwamen wonen, was ik blij om iemand van mijn eigen leeftijd te hebben om mee rond te hangen en ik was nog blijer toen ik hem beter leerde kennen. We lazen samen, keken films en brachten tijd door in de broeikas achter mijn moeders huis. De kas was altijd voor mijn veilige hemel, wanneer mijn vader dronken was, verschuilde ik me daar en niemand behalve Noah wist me dan te vinden. De nacht dat hij vertrok was een vreselijke nacht voor me. Mijn moeder vertikt het om erover te praten. Het zou haar perfecte toneelstuk bederven. Al haat ik hem voor het vele drinken, ik heb hem nog steeds nodig als een vader. Ik kon het glas horen breken vanaf de kas en het stopte wanneer ik voetstappen hoorde. Ik was vreselijk bang dat het mijn vader zou zijn, maar het was Noah. Ik was nog nooit zo opgelucht geweest om iemand te zien en vanaf die dag waren we onafscheidelijk. In de opvolgende jaren veranderde onze vriendschap in meer en geen van ons heeft daarna nog een andere relatie gehad.

Ik sms hem dat ik van hem hou en besluit even te slapen voordat ik begin met studeren. Ik pak mijn planner en bekijk het werk dat ik straks moet doen, zodat ik zeker weet dat mijn twintig minuten slaap er tussen past.

Nog geen tien minuten later hoor ik een klop op de deur. Steph zou haar sleutels wel vergeten zijn. Natuurlijk is het haar niet, maar Harry.

"Steph is er nog niet." zeg ik en loop terug naar mijn bed en laat de deur open. Waarom klopt hij nog, ik weet dat Steph hem een extra sleutel heeft gegeven voor het geval dat zij de hare vergeet. Ik moet het daar nog even met haar over hebben.

"Ik wacht wel." zegt hij en hij gaat op haar bed zitten.

"Ga je gang." zucht ik en ik negeer zijn onderdrukte lachje wanneer ik mijn deken over me heen trek en mijn ogen dicht doe. Ik weet zeker dat ik niet kan slapen nu Harry hier is maar ik doe liever net alsof ik slaap dan dat hij weer opmerkingen maakt. Ik probeer zijn getik op de vloer met zijn voet te negeren, net als mijn wekker afgaat.

"Ga je ergens heen?" vraagt hij en ik rol mijn ogen, als kan hij me niet zien.

"Nee ik neem twintig minuten een dutje." zeg ik en ik ga rechtop zitten.

"Je zet een wekker om er zeker van te zijn dat je dutje twintig minuten lang duurt?" lacht hij.

"Ja, dat klopt." wat is er toch mis met hem? Het enige wat hij doet is mij dwarszitten. Ik pak mijn boeken en leg ze netjes neer, in volgorde van mijn lesrooster, en leg de aantekeningen van elke les boven op het boek waar ze bij horen.

"Heb je OCD ofzoiets?"

"Nee, ik hou ervan dingen op mijn manier te doen, er is niets mis met goed georganiseerd te zijn, Harry." snauw ik en hij lacht weer. Ik vertik het om naar hem te kijken, maar vanuit mijn ooghoeken zie ik hem opstaan van het bed. Kom alsjeblieft niet hierheen. Kom alsjeblieft... en hij leunt over me heen. Hij pakt mijn literatuur aantekeningen en ik ga rechtop zitten om ze te pakken, maar - de irritante klootzak dat hij is - hij houdt ze hoger in de lucht zodat ik op mijn tippen moet staan om ze te pakken. Hij gooit ze in de lucht en ze vallen op de grond, allemaal door elkaar.

"Pak ze op." beveel ik en hij grijnst terwijl hij mijn maatschappijleer pakt en ze weer in de lucht gooit.Ik ga op mijn knieën zitten om ze te pakken en hij zet en voet erop en lacht. "Harry, stop!" gil ik en hij gooit weer een stapeltje aantekeningen in de lucht. Woedend sta ik op en duw hem weg van mijn bed.

"Iemand houdt niet van rommelen met z'n spullen." zegt hij en lacht weer. Waarom lacht hij me altijd uit?

"Nee, daar hou ik niet van!" gil ik en stap naar hem toe om hem weer te duwen. Hij stapt naar me toe en pakt mijn polsen en duwt mijn rug tegen de muur. Zijn gezicht is maar een paar centimeter van die van mij en ik adem veel te snel. Ik wil naar hem schreeuwen om me los te laten en me te laten gaan, hem bevelen om mijn aantekeningen op te pakken, hem slaan of hem te laten vertrekken, maar ik kan het niet. Ik ben verlamd tegen de muur en gehypnotiseerd door zijn ogen. "Harry, alsjeblieft." ik vind eindelijk woorden. Ik weet niet zeker of ik hem smeek om me los te laten of om me te zoenen. Mijn ademhaling is nog steeds te gehaast en ook die van hem neemt toe. Seconden voelen als uren en hij haalt één hand weg van mijn pols, maar zijn andere hand is groot genoeg om beiden vast te houden. Een seconde denk ik dat hij me gaat slaan maar zijn hand beweegt naar mijn jukbeen en hij stopt een plukje haar achter mijn oor. Ik zweer dat ik zijn polsslag kan horen wanneer hij zijn lippen naar de mijne brengt en het vuur knettert onder mijn huid. Dit is het gevoel waar ik op heb gewacht sinds zaterdagnacht. Als ik iets voor de rest van mijn leven kon voelen, zou dit het zijn. Ik laat mezelf niet nadenken over waarom ik hem alweer zoen of wat voor vreselijke dingen hij me hierna gaat zeggen.

Ik wil me alleen concentreren op de manier waarop hij mijn polsen loslaat en zijn lichaam tegen die van mij drukt, en het feit dat zijn mond weer naar mint smaakt. De manier waarop mijn tong op de een of andere manier de zijne volgt en de manier waarom mijn handen zich om zijn brede schouders wikkelen. Zijn handen pakken de bovenkant van mijn bovenbenen en hij tilt me op, mijn benen om zijn middel gewikkeld en ik ben verrast door de manier waarop mijn lichaam op de zijne reageert. Ik haal mijn handen door zijn haar, trek er licht aan terwijl hij terugloopt naar mijn bed, zijn lippen nog steeds versmolten met de mijne.

Mijn bewustzijn vindt haar weg terug in mijn gedachten en herinnert me eraan dat dit een vreselijk slecht idee is, maar ik druk de gedachten weg, ik ga deze keer niet stoppen. Ik trek iets harder aan zijn haar, wat me een kreun oplevert van hem. Het geluid laat mij ook kreunen, het is het mooiste geluid dat ik ooit heb gehoord en ik wil alles doen om het weer te horen. Hij gaat op mijn bed zitten terwijl hij me nog steeds vast heeft en ik zit op zijn schoot. Zijn handen blijven om mijn middel, zijn lange vingers grijpen in mijn huid maar de pijn is geweldig. Mijn lichaam beweegt zich voorzichtig heen en weer in zijn schoot en zijn grip verstrakt. "Fuck." ademt hij in mijn mond en ik voel de sensatie die ik nog nooit eerder heb gevoeld wanneer ik hem onder me hard voel worden. Hoe ver laat ik dit gaan? Vraag ik mezelf maar ik heb geen antwoord.

Zijn handen laten mijn middel los en vinden hun weg naar de zoom van mijn T-shirt en trekt het omhoog. Ik kan niet geloven dat ik hem dit laat doen, maar ik wil hem niet stoppen. Hij trekt zich terug van onze verhitte zoen om het shirt over mijn hoofd te trekken. Zijn ogen ontmoeten die van mij en gaan naar mijn borst, hij bijt zijn onderlip, waarschijnlijk genietend van mijn zwarte bh.

"Je bent zo sexy Tess." zegt hij. De gedachten aan vieze taal hebben me nooit aangetrokken maar nu Harry het zegt zijn het de meest sensuele en sexy woorden die ik ooit heb gehoord. Ik koop nooit bijzonder ondergoed, omdat niemand maar dan ook niemand het ooit ziet, maar nu wenste ik dat ik dat wel had gedaan. Hij heeft waarschijnlijk elk type bh gezien, herinnert het irritante stemmetje in mijn hoofd me. Om de gedachten uit mijn hoofd te krijgen beweeg ik harder in zijn schoot en hij wikkelt zijn arm om mijn rug en trekt mijn lichaam naar de zijne, onze borstkassen tegen elkaar wanneer de deurklink naar beneden gaat. Ik duw mezelf van Harry's schoot af en grijp mijn T-shirt. De trance waar ik in zat is verbroken wanneer ik het over mijn hoofd trek.

Steph stapt door de deur en kijkt naar mij en Harry. Haar mond vormt en "Oh." als ze de scene in zich opneemt. Ik weet dat mijn wangen diep rood zijn, niet alleen van de schaamte maar ook de manier hoe Harry me laat voelen. "What the hell heb ik gemist?" vraagt ze en staart naar ons beiden met een grijns.

"Niets." zegt hij en staat op. Hij stapt de kamer uit en kijkt niet om als hij weggaat, terwijl hij mij hijgend en Steph lachend achterlaat.