After // Dutch

Hoofdstuk 2

“Daar zijn we dan!” Zegt mijn moeder enthousiast wanneer we de campus oprijden. Het ziet er net zo perfect uit als in de brochure en op internet. De gebouwen zijn oud maar tegelijkertijd ook elegant. De grootte van de campus was beangstigend, maar hopelijk voel ik me na een paar weken thuis hier.

Een aardig uitziende vrouw van middelbare leeftijd geeft me mijn kamersleutel en wijst me de weg.

 Ik voel me nu al vrijer dan ik in de laatste 18 jaar van mijn leven heb gevoeld.

 “Ik wil je kamer zien voor ik ga, liefje! Ik kan gewoon niet geloven dat je op kamers gaat! Mijn enige dochter, een studente, op haarzelf wonend. Ik kan het gewoon niet geloven.” Jammert mijn moeder en veegt onder haar ogen, voorzichtig dat ze haar make-up niet verpest. Noah volgt ons, met mijn tassen, terwijl we de weg proberen te vinden door de gangen.

 “Het is B22….. We zijn in gang C.” Vertel ik ze. Gelukkig zie ik een grote B geverfd op de muur. “Hier!” Ik loop de gang in en ze volgen me. Gelukkig heb ik alleen maar wat kleding, een deken en een paar van mijn favoriete boeken meegenomen, zodat Noah niet te veel hoeft te dragen.

 “B22.” Zucht mijn moeder. Ze draagt veel te hoge hakken voor de afstand die we hebben gelopen. Ik stop de sleutel in het slot van de oude houten deur, het piept open en mijn moeder snakt naar adem. De kamer is klein, met 2 kleine bedden en 2 bureau’s. Mijn ogen zoeken naar de reden waarom mijn moeder naar adem snakte. Één kant van de kamer is volgehangen met muziek posters, vooral van bands waar ik nog nooit van heb gehoord, de gezichten bedekt met tattoos en piercings. Het meisje dat languit op haar bed ligt heeft fel rood haar, haar ogen dik omlijnd met zwarte eyeliner, en haar armen bedekt met tattoos.

 “Hey.” Zegt ze en ze glimlacht naar me. “Ik ben Steph.” Ze gaat rechtop zitten.

 “H.. Hey.. Ik ben Tessa.” Stotter ik. Ze lacht even en staat dan op.

 “Welkom op WSU, waar de kamers klein zijn en de feesten groot!”

 Ze barst uit in een lachbui. Mijn moeders mond hangt wagenwijd open en Noah verschuift ongemakkelijk. Steph loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik voel me niet op mijn gemak, maar knuffel terug. Wanneer Noah mijn tassen op de grond zet, hoor ik iemand kloppen op de deur.

“Kom binnen!” Roept mijn nieuwe kamergenootje. De deur vliegt open en 2 jongens lopen naar binnen. Jongens in de meisjes kamers op de eerste dag? Misschien was WSU toch niet zo’n goede beslissing..

Mijn moeder ziet eruit alsof ze elk moment kan flauwvallen.

 “Hey, Steph’s kamergenootje?” Zegt de blonde jongen vragend. Hij heeft niet zoveel tattoos als de andere jongen, maar toch, hij heeft ze wel.

 “Ehm.. Ja.. Ik ben Tessa.” Weet ik uit te brengen.

 “Ik ben Niall, je gaat het hier geweldig vinden.” Glimlacht hij. Zijn lach is warm en uitnodigend, ondanks zijn agressieve uiterlijk.

 “Ik ben klaar.” Zegt Steph terwijl ze haar tasje van haar bed pakte. Mijn ogen schieten naar de bruin harige jongen. Hij heeft krullen, weggeveegd van zijn voorhoofd, en hij heeft piercings in zijn wenkbrauw en zijn lip. Mijn ogen dwalen af naar zijn zwarte shirt, naar zijn armen die vol staan met tattoos. Ik verwachtte dat hij zich ook zou voorstellen, maar dat doet hij niet. Hij is zeker niet zo vriendelijk als zijn blonde vriend.

“Ik zie je wel weer, Tessa.” Zegt Niall en de drie lopen de kamer uit.

“Je krijgt een nieuwe kamer!” Gilt mijn moeder wanneer de deur dichtvalt.

 “Nee, dat kan niet. Het is al goed man, ik weet zeker dat ze toch niet vaak hier is.”

 “Absoluut niet, we gaan je nu verplaatsen. Je slaapt niet in een kamer met iemand die jongens toelaat in haar kamer, en al zéker geen punks!” Zegt ze.

“Mam, alsjeblieft, laten we nou gewoon afwachten hoe het gaat. Alsjeblieft.” Smeek ik haar en ze zucht.

 “Goed.” Zucht ze, tot mijn verbazing.