After // Dutch

Hoofdstuk 4

“Ehh… Waar is Steph?” Mijn stem trilt meer dan ik had gepland. Mijn handen houden mijn handdoek stevig vast, en ik houd mijn blik naar beneden gericht, zodat ik zeker weet dat de handdoek mijn hele lichaam bedekt.

“Geen idee.” Mompelt hij en hij draait zijn hoofd naar de kleine tv op Steph’s kast. Wat doet hij hier als Steph er niet eens is? Heeft hij geen eigen kamer ofzo? Ik bijt op mijn tong en probeer mijn gemene opmerkingen voor mezelf te houden.

“Oke? Zou je in elk geval ehm.. weg willen gaan zodat ik me kan omkleden?”

Ik realiseer me dat hij nog helemaal niet doorhad dat ik naakt ben op mijn handdoek na. Of misschien heeft hij dat wel, maar maakt het hem niet uit.

 “Niet dat ik wil kijken.” Zegt hij geïriteerd en hij rolt op zijn buik en houdt zijn handen voor zijn ogen. Hij heeft een dik Engels accent, wat doet hij hier in Washington? Niet zeker wat te reageren, zucht ik en loop naar mijn kast. Misschien kijkt hij niet omdat hij homo is, bedenk ik, omdat hij ‘niet eens wil kijken’, waarschijnlijk dat of hij vindt me lelijk. Ik trek snel mijn bh aan en mijn onderbroek, en daarna mijn witte shirt en korte broek.

“Eindelijk klaar?” Vraagt hij ongeduldig. Nu is het genoeg.

“Kan je iets meer respectvol zijn? Ik bedoel, serieus, je bent in MIJN kamer terwijl ik me omkleed, en je hebt ook nog eens de ballen om zo ongelooflijk gemeen te doen? Ik heb jou niets misdaan, wat is je probleem?” Snauw ik, gemener dan dat ik bedoeld had. Maar door de verraste blik op zijn gezicht ga ik er van uit dat mijn woorden effect gehad hebben op de getatoeerde jongen.

Net op het moment dat ik denk dat hij zich gaat verontschuldigen, barst hij in lachen uit. Hij kijkt me aan en lacht nog harder. Zijn lach zou leuk zijn als hij niet zo’n klootzak was. Zijn kuiltjes worden zichtbaar wanneer hij verder lacht, en ik voel me een idioot, onzeker over wat ik moet doen of zeggen. Ik houd niet van ruzie of iets, en deze jongen ziet eruit als de laatste jongen waar ik ruzie mee moet hebben. De deur gaat open en Steph loopt naar binnen.

“Sorry dat ik laat ben. Ik heb een verdomd erge kater.” Zegt ze, waarna haar ogen naar mij schieten, en dan naar Harry.

“Sorry Tess, ik was vergeten te vertellen dat Harry langs zou komen.” Ze haalt haar schouders verontschuldigend op.

Ik had graag gewild dat ik en Steph vrienden zouden worden, maar met haar vrienden gaat dat waarschijnlijk niet lukken.

“Je vriendje is gemeen.” Voor ik er erg in heb stromen de woorden uit mijn mond.

Beiden barsten ze uit in een lachbui. Wat is het met deze mensen die me uitlachen? Het begint enorm irritant te worden.

“Harry is niét mijn vriendje!” Lacht ze en legt de nadruk op het woord ‘niet’.

“Wat heb je tegen d’r gezegd?” Vraagt ze aan Harry.

“Harry heeft een.. unieke manier van communiceren.” Legt ze uit. Wat ze dus probeert te vertellen is dat Harry altijd gemeen is. Geweldig. Harry haalt zijn schouders op en pakt de afstandsbediening om van kanaal te wisselen.

“Er is een feest vanavond, het zou leuk zijn als je mee gaat, Tess.” Bied ze aan. Nu is het mijn beurt om haar uit te lachen.

“Feestjes zijn niet echt mijn ding, en daar komt nog bij dat ik nog wat dingen moet halen voor mijn kant van de kamer.”

“Kom op! Het is maar een feestje! Je zit nu op de universiteit, één feestje is toch geen probleem? Hoe ga je trouwens naar het winkelcentrum, je hebt toch geen auto?” Vraagt ze. Ik kan echt niet naar het feest vanavond. Absoluut niet.

“Ik ken niemand daar! Trouwens, ik zou gaan skypen met Noah.” Vertel ik haar en ik hoor Harry opnieuw lachen. “En ik neem de bus naar het winkelcentrum.”

“Geloof me, je wilt geen bus nemen op zaterdag. Ze zitten helemaal vol. Harry kan je wel afzetten onderweg naar zijn huis. Toch Harry? En je kent mij op het feest… Kom gewoon.. alsjeblieft?” Smeekt ze.

Ik ken haar nog maar één dag, kan ik haar vertrouwen? Ik weet dat ondanks dat ze er zo ruig uitziet, ze best lief is. Maar een feest?

“Ik weet het niet.. en nee, ik wil niet dat Harry me een lift geeft.” Zeg ik; en Harry draait zich met een geamuseerde blik op zijn gezicht om.

“Oh nee! Ik keek er heel erg naar uit om met jou rond te hangen.” Merkt hij sarcastisch op.

Ik moet mijn drang om mijn lamp tegen zijn hoofd te gooien inhouden.

“Alsjeblieft Steph, je weet toch dat dit meisje echt niet naar het feest gaat vanavond.” Lacht hij, en op de een of andere manier heb ik zin om hen ongelijk te geven.

“Eigenlijk, kom ik wel.” Zeg ik met de liefste lach die ik kan produceren op dit moment. Harry lacht opnieuw en Steph geeft me een knuffel.

“Yes! We gaan zoveel lol maken!” Zegt ze enthousiast.