After // Dutch

Hoofdstuk 5

Gelukkig ging Harry weg zodat ik en Steph het feest konden bespreken, ik had meer details nodig.

“Waar is het feest? Kan ik ernaar toe lopen?” Vraag ik haar wanneer ik mijn boeken op mijn boekenplank sorteer op alfabetische volgorde. Het is een gewoonte.

“Eigenlijk is het een studentenfeest, in een van de grootste studentenhuizen hier, het is niet op de campus dus we gaan niet lopend maar Niall haalt ons op.”  Vertelt ze me en ik ben blij dat het niet Harry is die ons ophaalt, al weet ik dat hij daar toch zal zijn lijkt rijden met hem onverdraaglijk. Waarom is hij zo gemeen? Hij zou blij moeten zijn dat ik hem niet beoordeel voor de manier waarop hij zijn lichaam geruïneerd heb met gaten en tattoos. Misschien beoordeel ik hem een beetje, maar tenminste niet zijn gezicht. Het is gewoon dat ik ben opgevoed in een huis waar tattoos en piercings niet geapcepteerd worden, waar mijn haar altijd netjes gedaan moet zijn, mijn wenkbrauwen in vorm en mijn kleding schoon en gestrkenen. Dat is gewoon hoe het is.

“Hoorde je me?” Vraagt Steph en lacht.

“Sorry.. wat?” Ik had niet gerealiseerd dat ik zo diep in mijn gedachten verzonken was.

“Ik zei, laten we ons klaar gaan maken. Je kan me helpen met mijn outfit kiezen.” Zegt ze. De jurken die ze me laat zien zijn zo onaceptabel dat ik om me heen blijf kijken of er niet ergens een verborgen camera verstopt is en iemand tevoorschijn springt om me te vertellen dat dit een grap is. Ik mompel maar wat bij elke jurk die ze laat zien en ze begint te lachen, natuurlijk omdat ze mijn afkeuring grappig vindt. De jurk.. ehm.. de lap stof die ze kiest is zwart en gemaakt van wat eruit ziet als een soort visnet met haar rode bh eerdoorheen schijnend, de onderkant is tenminste bedekt maar ik heb het gevoel dat ze het ook zou dragen als het niet bedekt was. De.. jurk komt nog maar net over haar billen heen en haar hakken zijn op z’n minst 14 centimeter lang. Haar vuurrode haar zit in een warrige knot, met wat krullen die er uit springen en ze draagt meer eyeliner dan ooit.

“Deed het pijn? Je tattoos zetten?” Vraag ik haar wanneer ik mijn bruine jurk uittrek.

“De eerste wel een beetje, maar niet zo erg als je zou denken. Het is alsof een bij je keer op keer steekt.” Zegt ze onverschillig. Au.

“Dat klinkt vreselijk.” Merk ik op en ze lacht. Het komt in me op dat zij mij misschien net zo raar vindt als ik haar.

“Je gaat dat toch niet dragen, of wel?” Ze staart naar mijn jurk.

Mijn hand kruipt over de stof, het is een van de mooiste jurken die ik heb en ik heb niet veel kleding meegebracht van huis. Omdat ik niet naar het winkelcentrum ben geweest ben vandaag moet ik een andere dag vinden deze week. Ik moet dan nog even inplannen voordat ik het vergeet.

“Wat is er mis met mijn jurk?”

Ik probeer te verbergen dat ik beledigd ben. De kastanjebruine stof van de jurk is zacht en van hetzelfde stof waarvan ze nette pakken maken. De kraag loopt tot aan mijn nek en de mouwen zijn van driekwart lengte, tot onder mijn ellenboog.

“Niet.. Het is gewoon.. een beetje lang?” Zegt ze voorzichtig.

“Het is net onder mijn knie.” Verdedig ik mijn favoriete jurk.

“Het is mooi, maar ik denk gewoon iets te zwaar voor een feestje. Je kan een jurkje van mij lenen?” Bied ze aan en ik lach.

“Nee dankje, ik vind m’n jurk goed zo.” Zeg ik en pak mijn krultang