After // Dutch

Hoofdstuk 8

Het meisje draait zich om om naar me te kijken en ik probeer me te bewegen maar mijn voeten werken niet mee.

“Kan ik je ergens mee helpen?” Grijnst ze. Harry gaat rechtop zitten met het meisje nog op zijn schoot. Zijn gezicht is emotieloos, niet geamuseerd of beschaamd ofzoiets. Hij mij dit vast vaker doen.

“Oh… Uhmmm.. Nee sorry, ik was op zoek naar een badkamer. Iemand heeft drinken over me heen gegooid.” Leg ik uit. Dit is zo ongemakkelijk, maar niet verrassend. Het roze harige meisje en Harry zijn voor elkaar gemaakt. Beide getatoeerd en gemeen.

“Oke? Ga verder met zoeken.” Zegt ze en ik knik en verlaat de kamer. Nadat ik de deur achter me sluit, leun ik er tegen aan. Tot nu toe is de universiteit niks aan. Ik kan niet geloven dat mensen dit soort feestjes leuk vinden. In plaats van een badkamer te vinden besluit ik om naar de keuken te gaan en mezelf daar schoon te deppen. Het laatste wat ik wil is een andere deur openen en dronken sexuele tieners te vinden.

De keuken is niet moeilijk te vinden maar het is er heel druk omdat de meeste rode bekertjes hier te krijgen zijn. Ik moet over een kotsende brunette heen buigen om bij de wasbak te komen en een papieren doekje nat te maken. Wanneer ik het over mijn jurk haal wordt de vlek alleen nog maar erger. Ik kreun en leun tegen het keukenblad.

“Heb je ’t nog een beetje leuk?” Hoor ik Niall zeggen. Ik ben opgelucht dat ik eindelijk een bekend gezicht zie. Hij glimlacht lief en neemt een slok van zijn drinken.

“Niet echt.. Hoelang duren deze feestjes meestal?”

“De hele nacht door.. en de helft van de morgen.” Lacht hij en mijn mond valt open. Wanneer wil Steph weggaan? Ik hoop snel.”

“Wacht.. Wie brengt ons terug naar het studentenhuis?” Vraag ik hem, terwijl ik naar zijn bloed doorschoten ogen kijk.

“Geen idee.. Je kan met mijn auto rijden als je dat wilt.” Biedt hij aan en ik zucht.

“Ik kan niet in jou auto rijden.. als ik het sloop of wordt aangehouden met minderjarige dronken tieners in de auto kom ik in de problemen.” Ik kan mijn moeders gezicht niet voorstellen als ze me ophaalt uit de gevangenis.

“Het is niet ver rijden, echt, neem mijn auto. Je hebt niet gedronken. Of je moet hier willen blijven of je laat mij rijden. Ik kan rondvragen om te zien of iemand..”

“Nee, het is oké. Ik verzin wel iets.” Dit feest wordt met de minuut erger.