After // Dutch

Hoofdstuk 10

“Ik vroeg je in godsnaam in mijn kamer doet?” Zegt Harry opnieuw, net zo gemeen als de vorige keer. Zijn lange benen maken hun weg richting mij en hij grijpt het boek uit mijn hand en zet het terug op de plank. Hij kucht en zwaait zijn hand voor mijn gezicht.

“Niall zei dat ik Steph hierheen moest brengen.” Mijn stem is bijna onhoorbaar. Hij komt dichterbij en zucht diep. Ik wijs naar het bed, en zijn ogen volgens mijn hand.

“Ze heeft te veel gedronken dus Niall zei..”

“Ik hoorde wat je zei.” Onderbreekt hij me. Hij haalt zijn hand door zijn haar, duidelijk gefrustreerd. Harry is ver van wat ik van studenten als hij verwachtte. Waarom vind hij het zo erg dat ik in zijn kamer ben? Wacht..

“Ben je lid van dit gezelschap?” Vraag ik hem. Ik probeer niet eens om de verbaasdheid in mijn stem te verbergen. Harry is ver van wat ik verwacht van studenten van dit gezelschap, van elk gezelschap of universiteit als je het mij vraagt.

“Ja.. dus?” Antwoord hij en hij komt weer dichterbij. De ruimte tussen ons in minder dan een meter. Ik probeer naar achteren te lopen maar ik bots tegen de boekenplank.

“Verbaast dat je, Theresa?”

“Noem me geen Theresa.”

“Dat is je echte naam, of niet soms?” Hij grijnst, zijn humeur is iets beter.

Ik zucht en draai me van hem weg, ik heb geen idee waar ik heen ga maar ik moet weg van Harry voor ik hem sla. Of voor ik ga huilen. Het is een lange dag geweest dus ik zal waarschijnlijk huilen voordat ik hem sla. Misschien allebei?

“Ze kan hier niet blijven.” Zegt hij als ik bij de deur ben. Wanneer ik me omdraai heeft hij zijn piercing tussen zijn tanden. Waarom zou iemand in hemelsnaam een gat in zijn lip en wenkbrauw willen? Dat moet ontzettend veel pijn hebben gedaan.

“Waarom niet? Jullie zijn toch vrienden?”

“Klopt, maar niemand verblijft ooit in mijn kamer.” Zegt hij en hij slaat zijn armen over elkaar.

Ik ben geïriteerd en ik begin te lachen. “Ohh.. ik snap het. Dus alleen meisjes die met je zoenen mogen in je kamer komen?” Terwijl de woorden uit mijn mond komen, wordt zijn grijns breder.

“Dat was niet mijn kamer. Probeer je te zeggen dat je me wil zoenen? Je bent mijn type niet, sorry.” Zegt hij en op de een of andere manier voel ik me beledigd. Harry is ver van mijn type, maar dat zal ik hem nooit zeggen.

“Jij bent.. jij bent echt..” Ik kan geen woorden vinden. Ik ben beledigd, geïriteerd en moe van dit feest. Ik probeer te stoppen met praten tegen hem, hij is het niet waard.

“Nou.. dan leg je haar in een andere kamer en probeer ik te gaan naar mijn kamer.” Zeg ik en ik open de deur.

“Welterusten, Theresa.” Zegt Harry en ik smijt de deur dicht.

Ik kan mijn tranen niet tegenhouden wanneer ik naar de trap loop. Ik haat de universiteit tot nu toe en de lessen zijn nog niet eens begonnen. Waarom kon ik geen kamergenootje krijgen dat op mij leek? Ik zou nu aan het slapen zijn, me voorbereiden voor de lessen van maandag. Ik hoor niet thuis op dit soort feestjes, en al zeker niet bij deze mensen. Ik vind Steph aardig, maar ik heb het niet in me om naar deze feestjes te gaan en om te gaan met mensen als Harry. Harry is een mysterie voor mij, waarom is hij altijd zo gemeen? En waarom heeft hij al die boeken? Het kan niet waar zijn dat zo’n gemene, onrespectvolle, getatoeerde klootzak als Harry deze geweldige boeken leuk kan vinden. Het enige wat ik me voor kan stellen is hem de achterkant van het boek lezen met een flesje bier in zijn hand. Ik weet niet hoe ik terug kom naar mijn studentenhuis, ik heb geen idee waar ik ben. Hoe meer ik erover nadenk hoe gestrester ik wordt.

Ik had hier beter over na moeten denken, dit is precies waarom ik alles inplan, zodat dit soort dingen niet gebeuren. Het is nog steeds druk in het huis en de muziek staat veel te hard. Ik zie Niall’s blonde haar en tattoos nergens, net als Zayn. Misschien moet ik maar gewoon een random slaapkamer vinden en op de vloer slapen? Er zijn op zijn minst 15 kamers boven en misschien heb ik geluk en komt er niemand binnen. Een stem in mijn hoofd zegt dat dit geen goed idee is maar ik luister niet. Ik ga naar boven, vind de badkamer en ga op de vloer zitten met mijn hoofd tussen mijn knieën en ik bel Noah weer.

“Tess? Het is laat, gaat het goed?” Vraagt hij.

“Ja.. Nee.. Ik ben meegegaan naar een klote feest met mijn kamergenootje en nu zit ik vast in een overvol studentenhuis met geen plek om te slapen en geen manier om terug te komen bij mijn studentenhuis.” Huil ik. Ik weet dat mijn probleem niet levensveranderend is maar ik ben enorm gefrustreerd dat ik in deze situatie terecht ben gekomen.

“Een feest? Met dat roodharige meisje?” Hij klint verbaasd.

“Ja.. maar ze was dronken en ligt nu ergens te slapen.”

“Wow, waarom ga je met haar om? Ze is zo.. zo’n iemand waar jij niet mee om zou moeten gaan.” Zegt hij en het irriteert me. Ik wilde hem vertellen dat het goed was, dat er morgen weer een nieuwe dag was, wat dan ook maar niets vooroordelends.

“Dat is niet het punt Noah..” Zeg ik. De klink van de deur gaat naar beneden en ik ga rechtop zitten. “Wacht even.” Zeg ik en ik maak mijn ogen schoon in de spiegel, waardoor het alleen maar meer uitgesmeerd wordt over mijn gezicht. Daarom draag ik nooit van dit spul. “Ik bel je terug, iemand moet in de badkamer.” Zeg ik en ik hang op voordat hij kan protesteren. Een ongeduldige klop dreunt op de deur en ik zucht diep als ik het open, en ik veeg mijn ogen opnieuw. “Ik zei, wacht ev..” Ik stop als mijn ogen die van  Harry ontmoeten.