voleybolcu |•texting•|

1

Selam! Evet, yeni bir kurgu tutmayacağını bile bile ve yine ben! Mutluyum bugün yazalım bakalım, başlıyoruz...

ꨄ

05**: voleybolcu kızlara değil,

05**: Sana zaafım var.

05**: Bir insan nasıl bu kadar kör olabilir?

05**: Anlatsana biraz?

Naz: Hay ben senin!

Naz: Kimsin lan sen!?

Naz: Sensin kör bir kere, Allah'ın cezası şimdi yazılır mı?!

05**: Fark etti mi?

Naz: Allah belanı versin...

Tam mesajı yollamıştım, annem telefonu çekip aldı...

Mesajlar duruyordu ve ben aptallık edip bildirimleri kapatmamıştım! Başım büyük beladaydı.

"Bu kim?"

"Bilmiyorum, işletmeye çalışıyor galiba beni. "

Güldü, numarayı engelledi ve telefonu alıp gitti.

Yine başlıyordu işte, yine telefonumu belki aylarca elime alamayacaktım. Beni sevdiği için kısıtlamıyordu aksine;üzüleyim, morelim bozulsun, mutsuz olayım diye yapıyordu.

Babam öleli iki yıl olmuştu, babam varken de sevmezdi annem beni ve o zamanlar da döverdi, ama babam haklıysam arkamda durup elinden alırdı beni.

Babamı özlemiştim...

Bana yazan numara geldi aklıma, acaba kimdi?

Annemi biliyordu ki' annemin yaptıklarını kimseye anlatmazdım, bazı arkadaşlarım küçükken annem onların yanında bana bağırıp dövdüğü için biliyordular o kadar.

Acaba kimdi?

Neyse, dedim içimden şimdi onu düşünecek değildim.

On dokuz yaşında kısıtlamalara maruz kalıyorum, harika (!).

Yatağıma uzandım ve haftaya olan turnuvaları düşünmeye başladım, telefonu annem mecbur verecekti çünkü çok fazla işim vardı.

Grup ile konuşmam gerekiyordu ve antrenmanlar için haberleşmek gereken bir hocamız vardı.

Gözlerimi yumdum ve hiç bir şey düşünmemeye çalışarak uyumaya çalıştım.

Ne kadar uyuyabilirsem tabii...

ꨄ

Hellüüüü!

Sizce bölüm nasıldı?

Düşüncelerini alalım bakalıııımm.