hüznün otuzuncu günü

on °gülümsemen gülümsetiyor '∆

°°°

'∆ Thv kabusu;

Gözlerim fazlasıyla ağırlaşmış, yorulmuşlardı. Okul dönüşü işittiğim azarlar fazlasıyla başımı ağrıtmış, sonrasında çıkan kavgalar alışılmış rutini tekrarlatmıştı. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi televizyon karşısında akşam programlarını izliyorduk.

Fakat yine hissediyorum. Gerçekliği kaçırıyor, korkuyla uyanacağımı unutuyorum.

Fazlasıyla rahatsız edici ortamda, eskimiş koltukta otururken arkama yaslandım. Annemle babamın arasında mesafe, kavgadan kalan kırgınlık üzerlerindeydi. Babamın keyfi yerinde, elindeki kumanda ile kanalları hızlı hızlı geçiyor, bir yandan da gülümsüyordu.

"Odama çıkıyorum."

Yüzlerine bakmadan hızla odama çıkıp kapımı kapattığımda kapının çarpması evde sese neden olmuştu.

"Kapını kapatma Taehyung!"

Babamın sözlerine aldırmadan odanın köşesindeki masaya ilerledim. Küçük sandelyeye oturup gözlerimi kapattığımda ellerimi masaya koyup başımı kollarımın üzerine koyarak derin nefesler aldım.

Gözlerimin yorgunluğundan hızla derin bir uykuya daldığımı fark ediyorum, fakat sanki hiçbir şey değişmemiş gibi hissediyorum. Yüzüme soğuk rüzgarlar değerken hızla gözlerimi açtım. Kendimi bir anda karanlık bir denizin önünde bulmam irkilmeme neden olurken gözlerim korkuyla daha da açılıyordu.

"Ah Taehyung sakin ol."

Yanımda duran anneme yüzümü çevirdiğimde bana gülümseyerek bakıyor ve tekrar bakışlarını önümüzdeki büyük denize çeviriyor. Hava karanlık, gece saatleri. Soğuk rüzgar üzerimdeki ince kazaktan içime girip üşümeme neden olurken kollarımla kendimi sardım.

"Anne eve gidelim hadi."

Bir anda buraya gelmemi, az önce masamda uyuduğumu kafama takmıyorum. Hâlâ fakrında değilim.

"Burası sakin Taehyung. Korkmana gerek yok."

Gözlerim önümdeki karanlık denize daldığında yanımdaki bedenin hareketlenmesiyle ona döndüm. O denize doğru ilerlerken ne yapacağını izliyorum. Rahatsız oluyorum, bu bedenimi geriyor. Soğuk hava ve hızla esen rüzgarlar beni daha da geriyor fakat hareket etmemeye devam ediyorum.

"Anne nereye gidiyorsun?"

Bana bakmadan önündeki denize doğru ilerlerken yanına gitmek için hareket etmek istiyorum. Tam şu an ayaklarımın üzerinde durmak yerine yürüyüp ona yaklaşmak istiyorum. Bedenim olduğu yere çakılmış gibi dururken ne ellerim ne de bacaklarım hareket edebiliyordu.

O yavaş adımlarıyla karanlık ve soğuk olduğu belli sulara ilerlerken bedenim soğuk rüzgarlara rağmen terliyordu. Yerimden hareket edip yanına gitmek istesemde düşüncelerimi yapamıyordum.

"Anne ne yapıyorsun?"

Ağzımdan birçok kelime çıkıyor, hızla bağırıyordum. O tamamen soğuk sulara girerken denizde oluşan büyük dalgalar bedeninin hızla gözden kaybolmasına neden oluyor, göz yaşlarımın hızlanmasını sağlıyordu. Aldığım mefesler göğsümün hızla inip kalkmasına neden olurken bağırmaktan ve ağlamaktan yorulan bedenim soğuk kumlara düşüyor, sonunda hareket edebiliyordum.

Hızla yerimden kalktığımda adımlarımı önümdeki karanlık sulara yöneltiyorum.

"Anne neredesin?"

Ayaklarım soğuk suya değdiğinde irkilerek sudan geri çekiyorum ayaklarımı. İçime derin bir nefes alarak tekrar ilerliyorum. Bacaklarımın üzerine, artık belime kadar gelen suda ne kadar üşüsemde ilerlemeye çalışıyorum.