Don't Cry Tonight ☆ Birinci Kitap ☆ ChanBaek

☾yirmi dördüncü bölüm ☽

Bölümü yazdıktan sonra eklenmiş malak ve mükiş* not: Bir anda hepinizin yüzünü mıncıklayasım geldi.

Mükiş: Yazarınızın kuzeniyle konuşurken bulduğu 'mükemmel' ve 'müthiş' kelimelerinin birleşimi. Tüm hakları bana aittir lfkskfkak

Not: bu bölümü Lil Wayne ft. Bruno Mars / Mirror'la yazdım. Şahsen kendileri benim beynimi uyuşturuyor.

| Annem

Saat üçte seni evden alacağım. Psikolog randevun var. |

~

"Bir kız tarafından incitilmekten daha kötü bir şey varsa, o da bir erkek tarafından incitilmektir Baekhyun."

Bakışlarım mermerle döşenmiş zeminden kalkıp masasının başında oturan gözlüklü kadına odaklandı. Gerçekten 'psikolog giyinimi' diye bir şey çıkartmışlardı. Doktor önlükleri, fönlü saçlar, resmi giyinim ve gözlük...Kadın "BEN PSİKOLOĞUM!"
diye bağırıyordu adeta. "Bırakın da buna ben karar vereyim." Ses tonum biraz daha kısık çıksaydı eğer fısıldayacaktım. Demek filmlerdeki ciddi sahnelerde böyle oluyordu.

Kadın kaşlarını kaldırdı. "Karar verecek durumda değilsin."

Koltukta öne eğilerek arkama yaslanmayı kestim ve kafamı iki yana salladım. "Benim hayatımda ne annemin ne de hiç tanımadığım, psikolog olduğunu iddia eden bir kadının sözü geçerli değil."

"Annen olmasaydı şu an karşımda olmazdın genç adam."

Kadının son sözü üzerine hafifçe sırıttım. "Annemin görevi ben ergenliğe girdiğimde bitti. Ki beni büyüten kişi hiç annem olmadı. Teyzem? Belki de bakıcı? Annemin yaptığı tek şey onlarla işle ilgili bir yere giderim diye takım elbisemle ilgilenmek oldu."

"Annen seninle hiç ilgilenmediği için mi böyle davranıyorsun? İlgi çekmek için mi?"

Kadına gözlerimi kısarak baktım. Diğerlerini bilmem ama bu psikolog gerçekten aptaldı. "Annemin ilgisine ihtiyacım yok."

"O halde kızların ilgisini çekmek istiyorsun. Biliyorsun, son zamanlarda bu tür şeylere..."

"Tanrım, ben neden hala buradayım?" diyerek kadının sözünü kestim. "Bir kız tarafından incitilmektense Chanyeol tarafından incitilmeyi tercih ederim. Bir kızı sevmektense Chanyeol'ü sevmeyi tercih ederim. Bir kızı öpmektense Chanyeol'ü öpmeyi tercih ederim. Chanyeol'e sarılmayı, onunla uyumayı ve onunla kavga etmeyi her şeye tercih ederim." Gözlerimi kadının şaşkınlıkla büyümüş gözlerinden ayırmadan deri koltuktan kalktım. "Bugünlük bu kadar yetmez mi sizce de?"

Onu sinirlendirdiğim açıktı ama işin ucunda para olduğu için kafasını iki yana salladı. "Annen bunun gelip geçici bir sapkınlık olduğunu düşünüyor."

Kendimi yatıştırmak için ellerimi yumruk yaptım ama başaramadan "Annem benim ve Chanyeol'ün hakkında hiçbir şey bilmiyor!" diye bağırdım. "Benim için özen gösterdiği tek şey olan takım elbisemi bile iki kere giydim. İkisi de Chanyeol içindi!"

Kadın sinirle soluyup masasından destek alarak benim gibi ayağa kalktı. "Bir an için Chanyeol'ü unut Baekhyun! Bir saniye dur ve içinde bulunduğun durumun ne kadar tuhaf göründüğünü düşün."

"Aynı şeyi size öneriyorum efendim. Psikolog olarak göreviniz her türlü şeye saygı duyup anlamaktan ibaret. Duygularımı hiçbir şekilde yönetemezsiniz."

Kadının yüz kasları kasıldı ve gözlerini üzerimden çekti. "Git ve yarın aynı saatte burada ol."

"Aynı konuşmaları yapmaktan sıkılmayacaksınız, değil mi?"