Ashford Series 1: Loveless Vows

Chapter 21

SABRINNA POV

Sabrinna was about to open the door when she felt a hand firmly grab her wrist. She quickly turned to see who it was, only to find Rafael standing behind her.

Sabrinna managed a polite smile, but it lacked warmth. "Anong ginagawa mo dito?" she asked, her voice calm but with an edge.

Rafael's eyebrows shot up in surprise, and without missing a beat, she responded, "Ako ang dapat magtanong niyan." She paused briefly before repeating the question with a sharper tone, "You're going to disturb my husband."

Nabagabag si Sabrinna at biglang bumilis ang tibok ng puso niya.

"Sino bang tinutukoy mong asawa mo?" tanong niya kay Rafael, umaasang nagkakamali lang siya ng iniisip.

Pero nang marinig niya ang pangalan ng lalaking binanggit ni Rafael, para siyang nawalan ng lakas at unti-unting bumitaw sa door knob.

Nang bumitaw si Sabrinna sa door knob, hindi siya natinag sa malamig na tingin ni Rafael. Alam niyang kaya niyang tapatan ang babaeng ito—hindi siya basta-basta magpapatalo.

Ramdam pa rin niya ang bigat ng nakaraan, ang mga alaala nila ni Prime, pero hindi niya hahayaan na si Rafael ang magdikta ng kanilang hinaharap, lalo na’t may anak sila ni Prime.

"Kaming dalawa na ni Prime," sabi ni Rafael, pilit na ipinapakita ang pagiging superior. "Ako na ang asawa niya ngayon, Sabrinna."

Naramdaman ni Sabrinna ang kirot sa dibdib, pero hindi niya pinahalata.

Matagal na niyang inilihim sa sarili ang natitira niyang nararamdaman kay Prime, pero alam niya—hindi pa rin iyon tuluyang nawawala.

Gayunpaman, alam din niyang hindi na siya bumabalik para sa sarili niyang damdamin. May mas mahalaga siyang layunin.

"So what? I’m not here to play your games, Rafael," tugon ni Sabrinna, diretso ang tingin kay Rafael. "Kailangan ko lang siyang kausapin."

Tumaas ang kilay ni Rafael, nagtatakang hindi tumiklop si Sabrinna. "Para saan? Hindi na ikaw ang importante sa buhay niya."

Sabrinna crossed her arms, her posture firm. "Hindi ako pumunta dito para sa'yo, Rafael. At lalong hindi ako nandito para balikan si Prime," sabi niya, kalmado pero matalim. "May mga bagay na kailangang pag-usapan—at walang kinalaman doon ang relasyon n'yong dalawa."

Rafael's eyes narrowed, clearly not expecting Sabrinna’s defiance. "You think you still have a place in his life?"

Sabrinna didn’t back down. "Kung ayaw mong istorbohin kita, then get out of my way. My business is with Prime, not you."

Rafael took a step closer, her voice dropping to a hiss. "Huwag mong isipin na may kapangyarihan ka pa dito, Sabrinna. Matagal ka nang wala."

Sabrinna held her ground, a steely determination in her gaze. "Kung iniisip mong mapapaurong mo ako dahil sa mga sinasabi mo, nagkakamali ka. Hindi ko kailangan ang approval mo, Rafael. Hindi na."

Rafael’s smirk faltered, surprised at Sabrinna's boldness. Sabrinna could see the flicker of doubt in Rafael's eyes, and she knew that she had struck a nerve.

"You’ve had your say," Sabrinna continued, her voice steady. "Now it's my turn. I’ll talk to Prime whether you like it or not."

Pero hindi rin umatras si Rafael. She took a step closer, her voice dripping with venom.

"You're persistent, I'll give you that," she sneered.

"Pero wala ka nang puwang dito, Sabrinna. Kahit pa magtangkang bumalik ka, Prime doesn’t want you. Even if you had a child with him, it wouldn’t change anything."

Namilog ang mga mata ni Sabrinna sa narinig. Hindi alam ni Rafael na may anak sila ni Prime, pero ang binitiwang salita ni Rafael ay tumama ng husto.

Baka nga totoo ang sinasabi nito—baka si Prime ay tuluyan nang bumitaw, at hindi na sila ni Sandy kailanman magiging parte ng kanyang buhay.

Sabrinna felt a wave of sadness wash over her, but she quickly masked it with resolve. If Prime truly didn’t want her or Sandy, then there was no point in prolonging this confrontation.

Sapat na ang sinabi ni Rafael para matanggap niya ang katotohanan.

"Hindi mo na kailangang magpaliwanag, Rafael," sabi ni Sabrinna, kalmado pero puno ng determinasyon. "Ang gusto mo lang naman ay alisin ako sa landas niyo, at mukhang nagtagumpay ka."

Rafael looked triumphant, pero hindi na pinansin ni Sabrinna ang kanyang pamimintas. Alam niyang hindi na siya dapat magpatuloy sa laban na ito.

Tumalikod siya, handa nang iwan ang alitan at bumalik sa tunay na mahalaga sa kanya—si Sandy.

As she walked away, Sabrinna couldn’t help but feel a pang of loss, but she reminded herself of her priorities.

Kailangan niyang bumalik kay Sandy, and to Cyrus.

With a deep breath, she walked away from Rafael, leaving behind the remnants of her past with Prime.

For now, all that mattered was returning to her daughter’s side.

Pagbalik ko sa mesa, nakita ko si Cyrus na masayang naglalaro kay Sandy. Dapat sana ay nakagaan iyon sa loob ko, pero naramdaman ko agad ang bigat sa dibdib ko.

Kinuha ko si Sandy at ang bag ko, at halos hindi na ako tumigil para magpaalam. Gusto ko na lang makalayo.

“Sabrinna, wait!” narinig kong tawag ni Cyrus, pero hindi ako tumigil.

Lumabas ako ng restaurant, hawak si Sandy, at diretso akong naglakad palayo.

“Cyrus, Let’s go,” madiin kong sabi, kahit na alam kong hindi niya lubos na maintindihan kung ano ang nangyari. Hindi ko na kayang magpaliwanag.

Narinig kong sumunod si Cyrus, at naramdaman ko ang pag-aalala sa boses niya nang tanungin niya ako. “Sabrinna, what happened? Why did you just leave like that?”

Huminto ako, pero hindi ko siya tiningnan kaagad. Pumikit ako sandali, pilit na pinipigil ang mga luhang gustong bumagsak.

Nang magawa kong harapin siya, alam kong nakita niya sa mga mata ko ang sakit na pilit kong itinatago.

"Sana... Sana hindi ko nakita si Prime ngayon." mahina kong sabi, halos pabulong, habang pilit kong nilalabanan ang bumubulwak na damdamin.

“What? What do you mean? What happened?” tanong ni Cyrus, halatang naguguluhan.

Alam kong sinusubukan niyang intindihin ako, pero hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang lahat.

Umiling ako, tinakpan ko ang mukha ko gamit ang kamay ko. “His wife... She stopped me from talking to him,” mahina kong sabi, ramdam ko ang panginginig ng boses ko.

Narinig kong huminga nang malalim si Cyrus, tila nagulat sa sinabi ko. “His wife? Sabrinna, what are you talking about? I thought…”

Mabilis akong umiling at tumingin sa kanya, ayaw kong palalain pa ang sitwasyon. “Let’s just go, Cyrus. Please... I just want to go home,” mahina pero madiin kong sabi, halata na ayaw ko nang ituloy pa ang usapan.

Tahimik si Cyrus habang naglalakad kaming dalawa papalayo. Alam kong gusto niyang tanungin pa ako, pero naramdaman ko na hinayaan na lang niya akong manahimik.

Hindi pa ako handang magkwento, at alam niyang kailangan ko lang ngayon ng isang kaibigan na makakasama, hindi ng mga tanong.