KANLI MİMOZA

6. Hatırlanmayan Masallar.

bolum benim bu hayattaki safak'im olan berra bebegime ithaf... normalde dün gelmesi gerekiyordu bölümün doğum günün olduğu için ama biraz aksaklıklar oldu diyelim HABZOQSBQKNS iyi ki dogdun guzeliiimm, iyi ki varsın çok seviyorum senii fezaes🥺🥺💙

bu bolum yalnizca eglence var, samimi ve tatlis bir bolum oldu bence HAJZBSIABQ iyi okumalar bebeklerimmm🫶🏻

----

NP: You Get Me So High,
The Neighbourhood.

💐

Ellerimi kitaplara bakmadan sırtlarında gezdirerek ilerliyordum. Elime rastgele gelen bir kitabı açıp ilk cümlesini okudum.

"Bütün çocuklar büyür; biri hariç."

Dudaklarımı belirsiz bir tebessüm esir aldı.

Peter Pan.

Sayfalarda gezinirken birden kaşlarım çatıldı. Sanki bu anı daha önce yaşamış gibiydim. Bu alıntıyı sesli dile getirmiş ve yine aynı şekilde bu kitabın sayfalarını çevirmiş gibi hissetmiştim fakat büyük ihtimalle kitabı daha önceden okuduğumdandı.

Daha fazla oyalanmayı kesip araştırma kitaplarının olduğu tarafa gittim. Okulun büyük denilecek kütüphanesindeydim. Tarih dersinin ödevi için bir kitap arıyordum çünkü tarih öğretmeni kesinlikle internetten araştırma yapmaya karşıydı.

Geçen günlerde görüp almadığım kitabın bulunduğu rafa doğru ilerledim. Bir yandan içimden yerinde duruyor olması için dua ediyordum.

O rafta yoktu. Diğer raflarda gezindi gözlerim. Arkasına ve o koridorda bulunan kitaplara baktım, fakat bulamadım. Neden o gün almadığımı sorgulayıp dururken birinin yanımdaki varlığıyla o tarafa döndüm.

Bir omzunu kitaplığın kenarına yaslamış elindeki kitabı bana uzatırken, "Bunu mu arıyorsun?" diye sordu. Kitaba baktığımda o kitap olduğunu fark ettim. Gözlerimi kısıp başımı sallarken elinden kitabı aldım. "Evet. Teşekkürler..."

Kitabı alıp ters tarafa ilerlemeye başladım. Arkamdan alaycı ses tonu duyuldu. "Nereden bildiğimi sormayacak mısın?"

Gözlerimi devirdim. Arkam ona dönük olduğu için sorun yoktu. "Öğrenmişsindir sen. Odama bile girdiğine göre."

Hızlı adımlarla yanıma geldi. "Ne düşünüyorsun bilmiyorum ama kötü bir amacım yoktu."

"Niye geldin peki, Doran? Mantıklı bir açıklama sunmuyorsun."

Kahveleri daha ciddi bir hal aldı. "Sundum. Sana bir şey olduğunu düşündüm."

Kaşlarımı kaldırdım. "Her bir şey olduğunu düşündüğün insanın evine mi giriyorsun sen?"

"Sana söyledim, odaya girmek istemedik. Geri ağaçtan inmek yerine aşağı kapıdan çıkacaktık." dedi sanki çok basitmiş gibi.

Bir süre suratına öylece baktım. "İyi." dedim omuz silkip.

"İnandın mı?" kendimi tutmasam az kalsın gülecektim. Şaşkın yüz ifadesiyle bir anda bunu demesini beklemiyordum.

"İnanmayayım mı?"

"İnan, Kiraz." dedi sanki başka bir şeyden bahseder gibi. Onunla ilgili şüphelerim bitmeyecekti. Tehlikeli geliyordu, sezgilerim çok kuvvetli değildi fakat onda iyi bir şeyler olmadığını düşünüyordum. Tüm düzenimi altüst edecekmiş gibi hissettiriyordu.