Unicode
ဆိုင်ကယ်က သုံးယောက်စီးနေရသည့်အပြင် ညလည်းနက်နေသဖြင့် အကွေ့တွေမှာ နှစ်ခါလောက် ရမ်းသွားသော်လည်း သဲညှာကတော့ ပိုင်လေးကိုလုံးဝ မကိုင်ပဲ ဆိုင်ကယ်နောက်မှီးကိုသာ နောက်ပြန်ကိုင်ထားသည်။
"ကလေး ...သူငယ်ချင်းကို ဖက်ထားလိုက်လေ
ဟိုနားက အကွေ့ကျ နောက်ပြန်ကြီးကိုင်ထားတော့ ပြုတ်ကျနေလိမ့်မယ် "
"ထားလိုက်အဖေ သူကလက်မြဲတယ်
အဲဒီတိုင်းပဲ ကိုင်ထားလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ဦးလေး ဝန်းပိုင်လင်းမောင်ကို ကိုင်ထားလိုက်ပါ့မယ် "
ိုစိုးသဲညှာကလည်း ဒါမျိုးလာပြောရင် ငြိမ်မခံတတ်တဲ့သူမို့ မခေါ်သဖူး နာမည်တွေကောက်ခေါ်ပြီး ဝန်းပိုင်လင်းမောင် ခါးပေါ်သို့ ချက်ချင်းလက်ရောက်လာသည်။
ခါးကို ဒီတိုင်းကိုင်ထားတာမဟုတ်ပဲ ခါးနှစ်ဖက်လုံးပေါ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ညှစ်ပြီး နာအောင် ဖိကိုင်ထားလိုက်သည်။ဒါကိုသိတဲ့ပိုင်လေးကလည်း သဲညှာ လက်တစ်ဖက်ကို အသာလေးဆွဲ ယူပြီး အားသုံးကာ လက်ချောင်းတွေကို လှန်ချိုးပစ်လိုက်သည်။ဒီတော့မှ ရန်စ ငဖြိုးကောင်က လက်နှစ်ဖက်လုံးကို ခါးပေါ်ကခွာသွားတော့သည်။
"ဦး...အဲ့တာ ကျွန်တော့်အဖေဆိုင်ကယ်ပဲ "
ထို့နောက် အားသက်တစ်ရော အော်ခေါ်လိုက်တော့သည်။
"အဖေ့ ..."
"ဟင်....စိုးသဲညှာလား
မင်းဘယ်သူနဲ့လိုက်လာတာလဲ "
ဆိုင်ကယ်မီးက မျက်လုံးတည့်တည့် လာထိုးနေသောကြောင့် မျက်နှာကို ကြည့်မရပဲ အသံသာကြားသည်။
ဦးကျော်ထွန်းနိုင်က ဆိုင်ကယ်ရပ်ပေးလိုက်မှ စိုးသဲညှာ ဆင်းသွားပြီး..
"အဖေ ခုဏက ဖုန်းစက်ကတည်းက တွန်းနေရတာလား "
"အေး ဆီဆိုင်မတွေ့သေးလို့ ဒါနဲ့ ဘယ်သူတွေ လိုက်ပို့တာလဲ"
"ဟို ...သူငယ်ချင်းနဲ့ သူ့အဖေလိုက်ပို့တာ"
သူငယ်ချင်းလို့ပြောပြီး ဖြစ်သွားတဲ့ စိုးသဲညှာ၏ မအီမလည် မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပိုင်လေးရယ်ချင်သွားပေမယ့် အတတ်နိုင်ဆုံး တည်ထားလိုက်သည်။
