Söylediği sözler yüzünden geceni doğru düzgün uyuyamamıştım.
Dünün aksine kendimi daha iyi hissediyorum. Üzerimi değişip sabah koşusuna çıkmıştım.
Sürekli kafamın içinde o sözler dönüp duruyordu "Öğrencimsin tabiki yapacağım"
"Öğrencimsin tabiki yapacağım"
"Ögrencimsin tabiki yapacağım"
Sanki tüm bunlardan kurtulacakmış gibi hızla koşmaya başlamıştım.
Bir uçurum ve ben o uçurumun kenarında ellerim dizlerimde nefes nefese kalmıştım.
İntihar edecek kadar aptal değilim, bundan da zor anlar yaşadığım olmuştu.
Böyle zamanlarda hep bir uçurumun kenarında oturup yaşamağın değerini anlamaya çalışırdım.
İnsanız hepimizin zor zamanları oluyor, bence insan oğlu tüm zorluklara gülümseyerek göğüs germeli.
Hayat mücadele edince güzel, küçücük bir engelin onu ruhtan salmasına izin vermemeli insan.
Hava aydınlanmaya başlamıştı, deniz kenarında bir az yürüdükten sonra eve gitmeyi karara almıştım.
Hafta sonu olduğu için okul problemim yoktu. Pastaneni görünce içimdeki küçük çocuk baş kaldırmıştı.
Çikolatalı ve çilekli pasta alarak şarkı mırıldanarak sarhoş gibi eve doğru yümeye başladım.
••••
Kapıyı yavaşça açıp içeri girdim arkamı dönünce tabiki sinir topu olan bir Jennie beklemiyordum.
Sinirli suratı o kadar komik ve tatlı görünüyordu ki, bi' görseniz kalpten gidersiniz. Ama görmenize gerek yok,siz neden göreceksiniz ki?
Jennie"Ne diye sabahın köründe hasta hasta dolaşıyorsun ? Daha tam iyleşmedin. Ya başına birşey gelseydi?" dedi sinirle bir sesle.
Sinirli olunca aşırı seksi gözüküyor ya.
Sende bi' sus ya sırasımı şimdi ?
"Jisoo? Beni duyuyor musun?"
"Tamam haklısınız hocam ama napayım rahat uyuyamadım bunaldım evde bir azıcık yürüşe çıkma kararı aldım.Kafamı dinlemem gerekti bir az. Hem bakın pasta aldım tatlı yiyip tatlı konuşalım. Sinirlenmek size yakışmıyor"
"İyimisin? Ağrın var mı? Kendini nasıl hissediyorsun?"
"İyiyim hocam merak etmeyin " dedim hocam kısmına bastırarak.
Yanıma yaklaştı küçük eli alnıma temas etti.
"Ateşin yok, hadi üzerini değiştir kahvaltı yapalım "
