İnsan ruhunun temelini oluşturan şey sevgidir, gerçek sevgi.
Lev Nikolayeviç Tolstoy
••••••
Yine sıradan bir günde okula gitmek için evden çıkmıştım.
Karşı evin önünde duran arabayı gördüğümde kanımda bir şeylerin kaynadığını hissetmiştim.
Şu Kai piçinin ağzını yüzünü dağıtmak istiyorum.
Arabama binip hızla oradan uzaklaştım. Onları bir yerde görmeye dayanamıyorum.
Yaşamayınca anlamazsın derler, siz de bu duyguyu yaşamayınca anlamazsınız beni.
•••••
Ağır adımlarla sınıf kapısına yaklaşıp, kapıyı tıklatarak içeri girdim. Çatık kaşlarla beni izlemiş yerime geçmemi söylemişti.
Ağır adımlarla yerime oturup onu izlemeye başladım. Onu sevmek çivili bir yolda yürümek gibiydi. Canımı yakıyordu.
Küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi onu düşünmek bir az hecan bir az da düşecekmiş korkusu.
"Hocam aşk ne demek?" Diye sordu arka sıralardan biri.
Yüzüne aşina olduğum o gülümsemeyi yerleştirip "Aşk. 3 harften oluşan binlerce harflerin anlatamayacağı bir kavramdır. 3 harf ama yükü dünya kadar. Aşk o olmayınca yarım kalmaktır,aşk o yanındayken bile onu özlemektir.
Aşk kapıyı çalınca ne yapacağını bilemez insan. Aşk kapıyı çaldığı zaman kaçmak isteriz,kaçamayız ,korkarız. Hiç beklemediğimiz zamanda hiç beklemediğimiz insanda aşk alt eder bizi.
Aşk zor gelir ama yinede gitmeyiz. Olduğumuz yerde öylece kalırız " dedi gözlerini bir an bile benden ayırmadan.
"Seni seviyorum iki kelimeden ibaret bir yalan mı hocam? " Diye sordu ön sırada oturan Jihyo Sana'ya bakarak.
"Bazen seni seviyorum demek
Sevmek istemektir
Bazen seni seviyorum demek
Yanında kalacağım demektir.
Bazen seni seviyorum demek
Gitmeyi bilmemektir
Bazen seni seviyorum demek
Senden başka kimsem yok demektir."
İzinsizce ağzımdan çıkan kelimelerle birlikte herkes bana dönmüştü. Bakışlarım onu buldu kehribar rengi gözlerinin içi gülüyordu sanki.
