Pansuman işini bitirip ona baktım bana bakıyordu.
Öyle bakma kadın.
"T-teşekkür ederim" dedi heyecanlı bir şekilde.
"Kahve içermisiniz?" Evet anlamında kafasını salladı.
•••
"Teşekkür ederim yardımın için "dedi tatlı bir şekilde.
"Teşekkür etmenize gerek yok "
"Dedemi nereden tanıyorsun?"diye sordu.
"Dae amca dedemin en yakın arkadaşı ve avukatıydı dedem ölünce bizi Dae amcaya emanet etmişti" diye açıklama yaptım.
"Demek sen o'sun" dedi zorla duyulacak bir şekilde ama ben duymuştum.
"Ailen yanında yokmu? "
"Annemle babam Kore istikbaratı için çalışan ajandılar. Ben daha küçükken görev zamanı patlama sonucu hayatlarını kaybettiler. Dedem hayatını kaybedince abimle birlikte İtalya'da yaşamaya başladık "
Üzgün bir şekilde"Üzgünüm bilmiyordum " dedi.
Buruk bir gülümseme yerkeşti yüzüme"Üzgün olmayın sonuçta bilmiyordunuz " .
Genelde arkadaşlarım dışında kendim ve geçmişim hakkında kimseyle konuşmayan ben bir kadına geçmişimi anlatmıştım.
Ama bu kadın bana iyi geliyor.
"Hadi size odanızı göstereyim artık geç oldu yarın okul var "
"Sana rahatsızlık vermek istemem en iyisi ben otele gideyim "
"Saçmalamayın siz rahatsızlık verezmezsiniz ki. Zaten koca evde yalnız yaşıyorum"
Siyah kapılı odanın önünde durup kapıyı açtım geçmesi için. Sade görünümlü bu odanı sevmemin sebebi tamamen siyah rengin hakim olması ve duvarlarının kitap raflarıyla kaplı olmasıydı.
İki katlı evimde abimler ve arkadaşlarım için oda ayırmıştım. Niye mi? yakında anlarsınız. Ama evimde en sevdiğim oda siyah kapılı bu odaydı.
Raflardaki kitapları incelerken hayranlıkla "Çok güzel" dedi.
"Birşey'e ihtiyacınız olursa seslenmeniz yeterli hemen karşı odadayım"
Odadan çıkacakken kolumdan tutarak durmamı sağlamıştı.
Yanıma yaklaştı yüzü tam karşımdaydı öyle güzeldi ki ve bu görüntüyü tamamlayacak bir söz yoktu. Öyle harikaydı işte. Varsa buna uygun söz siz söyleyin, kuracağınız her cümlenin yetersiz kalacağına ben herşeyden eminim.
