ဝမ်ရိပေါ် တစ်ယောက်ရှောင်းကျန့်နဲ့ ကျောင်းဆင်းတိုင်းချိန်းတွေ့ဖြစ်တယ်။ ချိန်းတွေတိုင်းလည်း သူ့သဘောအတိုင်းရှောင်းကျန့်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းလုပ်တယ်။ အစတည်းကချစ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်အဖို့တော့ တားမြစ်ဖို့ဝေလာဝေး။သူသဘောမကျဖြစ်မှာတောင်စိုးနေတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်တွဲနေတာကိုဝောာ့ဘယ်သူမှမသိဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တဲ့ ကျန်းချန်နဲ့ ယွီပင်းအပါဝင်ပဲ။
ရိပေါ်တို့အတန်းပိုင် ပြန်လာတော့သူတို့အခန်းခွဲလိုက်ကြရတယ်။ ကျောင်းတတ်လာတာလည်းနှစ်ဝက်လောက်ရှိနေပြီး သူတို့ချစ်သူသက်တမ်းက ၃လလောက်ရှိလာတယ်။အဲ့အခါမှ ရိပေါ်ကသူ့ချစ်သူပါလားဆိုတာရှောင်းကျန့်ရဲရဲဝံ့ဝံ့လက်ခံနိုင်လာတယ်။ ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်တော့ ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်ဆီပြေးလာတယ်။ သူတို့ဆုံနေကြနေရာလေးတစ်ခုမှာဆုံကြတယ်။
"ကို..."
ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်ကို ဖက်လိုက်ပြီးပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တော့ ရိပေါ်ကနှစ်ခြိုက်စွာပြုံးတယ်။
"ကို...အ့"
အထိမခံနိုင်လို့ထွက်ပေါ်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့်အသံလေးကအူယားဖို့ကောင်းတယ်။ ရိပေါ်ကြောင့် ရှောင်းကျန့်ရင်အုံလေးကဖောင်းသလိုတောင်ဖြစ်လို့ အင်္ကျီအပါးဆိုဝတ်မရတော့ဘူး။ အခုလည်းသူတို့ခြုံပုတ်ထဲမှာ။ရိပေါ်ရှောင်းကျန့်ရဲ့ရင် အစုံကိုချယ်လှယ်နေတယ်။ အသဲယားလို့ကိုက်ပါကိုက်လိုက်တယ်။အရင်ကတော့ နေရခက်ပေမယ့် အခုတော့ရိုးနေပြီ။ ရှောင်းကျန့်နေရာအစုံကို ကြိုက်သလိုထိတွေ့သလို ရှောင်းကျန့်လည်းသူ့ခန္တာကိုယ်ကို ထိတွေ့ရဲတယ်။
"ကို.."
ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်ကိုမော့ကြည့်လာတယ်။
"ရတယ်။အဲ့တာဖြစ်နေကြပဲ"
"ငါ့ကြောင့်ဖြစ်တာမဟုတ်လား"
"ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး။မှောင်တော့မယ်။ခြင်တွေကိုက်လိမ့်မယ်။"
ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ကိုတားလိုက်တယ်။
"ငါ ငါကူညီပေးရမလား။"
