You are my Possession

Chapter 6

Kasalukuyan akong nagta-type ng password para mag-open ang pintuan pero . . .

BULLSHIT! Palaging "incorrect please try again".

"I know that this will happen so I changed my password." Matalas ko siyang tiningnan.

"Ano namang balak mo? Kukulungin mo ako dito and you will rape me again." Mabilis na lumungkot ang mukha niya at umiling. Mabilis siyang pumunta sa karoroonan ko kaya agad akong napaatras.

Agad siyang nagtype at . . .

"Here" in-open niya ang door at mabilis akong lumabas.

"Ihahatid na kita."

"No need!"

"Baka mapano ka!"

"Ano pa ba ang pwedeng masamang mangyari sa akin? May masaklap pa ba sa ma-rape?" agad siyang nag-iwas ng tingin kasabay ng pagtangis ng kanyang bagang.

"Ihahatid kita!" mautoridad na sabi niya.

Mabilis akong naglakad papuntang elevator para iwasan siya at umuwing mag-isa.

Ano iyon, ihahatid niya ako na parang walang masamang nagyari sa pagitan namin? Na parang normal lang na away?

Tsk!

Nang mag-open ang elevator agad akong pumasok at pinindot ang close button. Pero bago pa magsara maagap niyang hinarangan gamit ang kamay niya ang pintuan ng elevator.

Nakita ko ang  lungkot at sakit sa mukha niya.

"LEAVE ME ALONE!" sigaw  ko sabay nang paglabas sana sa elevator nang agad niya akong hilahin papasok.

Mabilis akong nagpumiglas pero huli na dahil nagclose na ang pintuan at umandar na ito. Marahas ko siyang sinuntok sa dibdib niya.

Wala akong pakialam kong masaktan siya dahil wala pa iyon sa sakit na dinulot niya sa akin. Galit na galit ako at gusto kong maibuntong iyon sa kanya.

Naluha na naman ako. "Gago ka!" isang pang sampal ang ginawad ko sa mukha niya. Nakatungo lang siya at kitang-kita kung gaano na kapula ang mukha niya sa kakasampal ko sa kanya.

"Okay, sampalin mo ako, suntukin, sipain o bugbugin kong iyan lang ang paraan to lessen the hatred in your  heart."

"I will never forgive you!" hikbing sabi ko  habang unti-unting lumalayo sa kanya. Tiningnan niya ako. Iyong nagmamakaawang tingin.

Agad akong umiling at tumalikod sa kanya. Hindi ko masikmura ang tingnan ang isang taong nagsamantala sa akin, ang taong minahal ko pero sinusumpa ko na ngayon.

"Just this, Lian. Pagkatapos nito hindi na kita guguluhin pa." tiningnan ko siya pagkatapos ay sa pintuan ng kotse niyang nakabukas. Tinitimbang ko lang kung tama bang sumama ako sa kanya.

"Please. . . just this." At nanaig na rin sa akin ang gustong makauwi kaya . . .

Bahala na!

Padabog akong pumasok at umupo pero agad din akong mapangiwi sa sakit.

Masakit parin ang pagkababae ko, hindi ko lang iyon napansin kanina dahil nabalot ang buong sistema ko ng galit  sa kanya.