ZEMHERİ

12 - Kabul

Aşk der demez,
Kalbin hızlı çarpmalı.
Sabah dememe kalmadan, Uyanmalısın.

-Özdemir Asaf

***

Gripin - Aşk Nereden Nereye

***
Hatay, Reyhanlı
08.03

Asel her sabah olduğu gibi kalkıp yüzünü yıkamış güzelce kahvaltısını yapmış ve üstünü giyinmişti. Annesi ile mutlu bir şekilde konuşmuş babası ile şakalaşmıştı. Ama yine de içinde sanki bugün olacak şeyleri hisseder gibi bir tedirginlik vardı.

Telefonu kapatır kapatmaz derin bir nefes doldurmuştu ciğerlerine.

O geceden sonra aradan bir hafta geçmişti. Bu bir hafta içinde ise Asaf'ı hiç görmemişti.

Aldığı nefesi geri verirken ellerini yasladığı sandalyenin sırt yaslama kısmından ayırdı.

Okula gidecekti bugün, öğrencileri yine ona iyi gelecekti. Öyle düşünüyordu.

Anahtarını ve gerekli eşyalarını alarak evden çıktığında kapısını kilitledi. Merdivenleri inip apartmandan çıktığında okula doğru yürümeye başladı.

Yolda giderken kendine bir simit aldı. Elindeki simidi bitirirken okula da oldukça yaklaşmıştı ki birden ağzını birisi kapattı. Elindeki eşyalar yeri boylarken çığlık atmaya çalıştı. Ama sesi boğuk çıkıyordu ve sokakta kimse yoktu.

"Kes sesini," deyip onu araca doğru sürüklemeye başladı ağzını kapatan kişi. Bunlar Hivar'ın adamlarıydı.

Asel'i araca tıkıp ön koltuğa da kendisi geçtiğinde arabayı sürmesini söyledi sürücü koltuğunda oturan kişiye.

Araba verilen gazla hızla olduğu yerden ayrılırken Asel çırpınmayı bırakmış kapıyı açmayı denemişti. Ancak kapılar çoktan kilitlenmişti.

"Nereye götürüyorsunuz beni?!" dedi sert bir sesle Asel. "Siz de kimsiniz?!"

"Çok konuşuyorsun öğretmen," dedi ön koltukta oturan. "Sadece sus."

"Bunu bilmek-" diyeceği sıra, "Telefonunu ver," dedi.

Asel cebindeki telefonu hissettirmeden alıp çizme şeklindeki botunun içine soktu hızlıca. "Kusura bakmayın," dedi Asel alayla. "Siz beni kaçırırken düşürdüm."

"Yemezler," dedi. "Yeterince uzaklaştık çek sağa arıyacağım."

"Bana dokunamazsın!" dedi Asel hızlıca.

"Sadece arayacağım bir şey yapmayacağım," dedi Hozan.

"Bana dokunamazsın dedim," dedi Asel.

"Çek sağa," dedi Hozan. Şoför onu dinleyip sağa çekerken Asel aradaki paravandan dolayı rahat hareket ederek telefonu botundan alıp hızlıca şalının altına sokup küçük topuz tokasının arasına bir yere sakladı. Bunun onun aklına gelmeyeceğini umuyordu.

Araba sağa çekilirken Hozan aşağı indi. Asel'i de zorla çıkardığında şoföre döndü. "Gel şunu ara." dediğinde şoför kadın yerinden kalkıp Asel'i aramaya başladı.

İşi bittiğinde nihayet şalına bakmak aklına gelmemişti. Asel içinden şükür ederken şoför kadın, "Temiz," dedi düz bir sesle.

"Güzel," dedi Hozan. "Bindir arabaya."

Asel şoför tarafından arabaya zorla bindirildiğinde itiraz edememişti. Onlar dağa doğru kısa bir yolculuğa çıkarken Asel ne yapacağını düşünüyordu.