"Fakat Efnan..." sertçe yutkunduğumda yumru boğazıma oturdu, tekinsiz sesiyle devam etti. "Korkak gözlerinin bedenime her değdiği an bana bir yaratıkmışım gibi bakman...İşte bundan nefret ediyorum." Tuttuğu bileğimi daha da sıktı, mümkünmüş gibi dah...
Dostlar, artık İnstagramda @tehlikelimelodi adıyla hesabımız var. Henüz çok yeniyiz, takip ederseniz çok hoj olur🥺😅 Gönderi paylaşmaya çalışacağım.
3 bin olduk yeyyy🥳
Uyarı: Bölümde kan, kendine zarar verme, +18 gibi unsurlar bulunmakta ve bunlarla ilgili birkaç medya vardır. Rahatsız olacakların okumamasını ve geçmesini öneririm!
Yıldızlı cümleler türlü yazarlardan ve düşünürlerden alıntıdır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Müslüm Gürses- Senden Vazgeçmem Yirmi7& Gripin- Muhtemel Aşk Lana Del Rey- Say yes to heaven Yıldız Tilbe- Vazgeçtim
•
Herkesin ne olursa olsun hayatta kalmak için savaşım verdiği bu dünyada, ölmeye karar verenleri anlamak bu kadar kolay mı?*
Devamı istediğim gibi gelişmedi. Kendini ifşa eden aşırı merakıma delici gözlerle baktıktan sonra önüne döndü. “Hiç.”
Direttim.
“Nasıl hiç?”
Yerinde daha da kaykıldı, bu ifadeden anladığım kadarıyla bu konuşmanın gerisi gelmeyecekti, nitekim sözleri de bunu tasdikledi. “Önemsizdi.”
Ağzıma lafı tıktıktan sonra arkama yaslanıp yolu izlemekten başka bir şey edemedim, çıplak gözlerine çıplak merakımı fazlasıyla sokmuştum ve huzursuz edici utancım hemen ardından beni giyinmişti. Eve varana kadar da bir daha ağzımızdan çıt çıkmadı. Eve girdiğim gibi kirlileri makineye tıkıp, evin acele görülmesi gereken birkaç işini hızla görüyordum. Sonat çalışmak için odasına çekildiğinde omuzlarıma yalnızlığın kolları sarıldı. Dimağımda berbat bir leke bırakan bu hisle televizyonun karşısına oturdum, bir süre kanallarda öylesine dolandım, en sonunda hiç ilgimi çekmeyen bir belgesel kanalında durdum ve izlemeye başladım.
Belgeselleri severdim ama şimdi neden keyif alamıyordum?
Yine de bitene kadar yerimden kalkmadım, dolu kafanın önünde boş gözlerle ekrandaki hareketliliği takip ettim yalnızca. Kafamda dönüyordu her şey, tüm olaylar, tüm her şey bir dönme dolabı kabinine binmiş dönüyordu.
Sonat’ın verdiği gizli savaşlar, Şule’nin bilmezliğe gitmesi, Helin’in sapıtması, Alev’in anne olmak adına verdiği çaba, eşliğim ve kadınlığım hakkında söylenen çirkin sözler...Hepsi bir kaos başlatmıştı zihnimde ve o kaosun sesi ruhuma sızıyordu.
Televizyonu kapattım, uyumak istiyordum ancak bu şekilde kaosun gürültüsünden kaçabilirdim. Işığı kapının altındaki daracık aralıktan giren odaya bir bakış attım ve odaya girdim. Henüz duş aldığımdan sadece üzerimi değişmekte karar kıldım. Artık banyoda ve odamda soyunmaktan da korkar oldum.
