Kafası Güzel [BoyxBoy]

31-''Bu gece uyumuyoruz İlkel.''

Hayırlı uğurlu olsun, o bölüm bu bölüm !!!!!

Geçen gece İlker ile kaldıktan sonra sabah onun kurduğu alarm ile uyanmıştık. Birbirimize sarmaş dolaş bir şekildeydik ve zerre kalkasım gelmemişti o yataktan. Normalde geceleri ara sıra uyanan bir insandım ama öyle güzel deliksiz bir uyku çekmiştim ki sabah uyandığımda şok olmuştum. Kalktığımızda İlker normalde kahvaltı etmediğini söylediğinde yine beni sinirlendirirken, ikimize hızlı bir kahvaltı hazırlamış ve evden çıkmıştık. O gün çok yorulduğum için ne kadar deliksiz bir uyku çeksem de tüm gün uyku için ölmüştüm. İş çıkışı kendimi nasıl eve atmıştım bilmiyorum ama yemek yiyip ölü gibi uyumuştum. İlker ne yapmıştı bilmiyordum çünkü o gün hiç konuşmamıştık. Belki gece bara giderim ve onu zaten orada görürüm diye aramamıştım ve iş çıkışı ise vücudumun dinlenme için verdiği savaş ile onu görememiştim.

Şimdi arabama binerken gelen İlker'in araması ile kafamı arabanını koltuğuna yasladım arabayı çalıştırmadan. Onu aramayı düşünüyordum, benden önce davranmıştı. Onu özlemiştim ne kadar itiraf etmekten pek hoşlanmasam da. Bir çift olmak beni korkutsa ve tüm düşünce yapıma ters olsa da geçen günün güzelliği aklımı başımdan alıyordu.

''Alo, takım elbisen var mı?''diye aceleci sesi tüm arabayı kaplamıştı, telefon arabaya bağlı olduğu için. Kalbim onun sesiyle çarpıp heyecanlansa da beynim dedikleri yüzünden sinirliydi.

''İnsan bir nasılsın diye sorar bu ne lan alacaklı gibi.''diye sinirle homurdanarak kafamı koltuktan kaldırarak arabayı çalıştırdım. Adama bak biz burada özlüyorduk, o beni ne için arıyordu.

''Ya var mı yok mu ona göre alacağım sana.''diye sesi aceleci çıkarken kaşlarımı çattım.

''Var, ne oluyor bir anda?'' derken restorandın otoparkından ana yola çıkmıştım.

''Tamam bu akşam onu giy, yedi de alırım seni evinden.''dediğinden heyecanlansam da kafam karışmıştı. Bir kere kuzenimin düğününde giymek için bir tane almıştım duruyordu dolabımın derinliklerinde, takım elbise hiç benlik bir şey olmamıştı.

''İlk önce işin var mı diye sorulur bu ne emrivaki amına kodumun İlkel'isin cidden ya.''diye söylenirken gülümsemem umarım sesimden fark edilmiyordu. Onu göreceğim için istemsizce gülümsüyordum ayrıca bir de bize plan yapmıştı.

''Çağ, seni özledim. Bu akşam benimlesin o yüzden başlatma işine falan benimle olacaksın. Tamam mı?''diye hayır kabul etmeyecek bir sesle konuştuğunda sözleri yüzünden kalbim deli gibi olurken derin bir enfes aldım.

Ben de onu özlemiştim, çok hem de.

''Tamam.''dedim kısaca ona tribimi devam ettirmeye çalışırken, şu an deli gibi sırıttığım ise çok ayrı bir konuydu.