Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır.
Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar...
Nabersiniz nasılsınız bölüme hazır mısınız kxkdldld
Müsaadenizle uzun zaman sonra sınavsız hava sahasında bölüm sınırı koymak isterim kzkslslsks
2.3k 🌟 Yorum içinizden ne geliyorsa artıkın nsks
Keyifli okumalaaarrr 💞
*******
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******* 73.Bölüm
*******
Yatak odasının kapısında ahşap pervaza doğru başarısız birkaç atlayış yapan yavru kediye gözünün kıyısıyla küçük bir bakış attı Hasret. Gözleri onda, elleri elbisenin önündeki küçük kırmızı düğmelerdeydi.
Aklı ise her zamanki gibi bambaşka diyarlarda.
Bir yanı Şerife'yi, bir yanı Cemşit'i, bir yanı Görgülü tarafını, diğer yanıysa birazdan gidip imza atacağı mühim evrakları düşünüyordu. Yine kendine pek yer kalmamıştı esasında.
Okumayı neredeyse tam sökmüş, fakat yazmakta çokça zorluklar yaşıyordu. O da muhtemelen vaktinde öğrenmediğinden, eli yatkın olmayışındandı. Kalemi tutarken eli titriyordu.
Ama onu da hallederdi.
Hanım hanımcık giyinmiş, saçlarını tarayıp ensesinde bağlamış, başına da önden biraz açıklık bırakarak küçük bir eşarp takmıştı. Kimse görmese de kulaklarına kırmızı bir çift küpe duruyordu.
İki adımla aynanın karşısına geçip kendine baktı, derince soludu. Sakinleşmesi gerekiyordu, "İmza atacağım sadece, imza atacağım bitecek." biraz daha nefeslendi, "Okuyacağım. İçimden daha hızlı okuyorum zaten. İki dakikada biter çok da bir şey yazmıyordur."
Hamza'yla birkaç gün önce konuştukları bir meseleydi bu. Hasret'in mehir olarak aldığı o kabak tarlasının tapusu muhtarlıkta tamamen üzerine geçirilecekti. Bir de o arsanın üzerine ev yapmak için bir evrak gerekiyordu, onu da imzalayacaktı Hasret.
"Artık parmak basmak yok." dedi eteğini çekiştirerek, "Hamza imza atıyor, ben de atarım."
Önceki akşamdan beri Hamza'yla nasıl imza atılacağını çalışıyordu, orada şaşırmazsa çok da güzel yapardı.
Ayakkabılarını giydi, kediyi tutup kucağına alarak bahçeye kadar indirdi, evin kapısını kilitleyerek çıktı. Son birkaç günde çok değişiklik olmuştu.
Bugün yarın Memo'nun annesi evde işe başlayacaktı.
Hasret artık çekirdekli olduğundan ve hamileliğinde aksaklık olacaksa da Hamza her zaman evde olmadığından böyle bir durum yararlı olur diye düşünmüştü. Bir yerlerde düşüp kalırsa evde yalnız olmaması pek tabii yararınaydı.
