უცებ გამოჩნდი შენ

XLIV თავი

-ნანა სად ხარ?-მკითხა შეშინებული ხმით.
-ამ რა შენი საქმეა?-ტელეფონი ყურთან მივიდევი
-ვინ არის?-მკითხა ამიკომ.
-მეგობარი-ვუპასუხე და ტელეფონი გავუთიშე.
ნაწყენი იყო. მივხდი აზრი არ ჰქონდა გაგრძლებას, რადგან გუგამ ყველაფერი ჩაგვიშალა...ჩემი კაბა კვლავ ჩავიცვი და ამიკომ მანქანა დაქოქა. მალე ჩიხიდან გამოვედი და მივხვდი, რომ მალე სახლში ვიქნებოდით...გუგაზე ჯერ კიდევ ვფიქრობდი, ნეტავ რა უნდოდა...მაგრამ მას ხომ ფეხებზე ვკიდივარ, მაგრამ ისეთი ხმა ჰქონდა თითქოს რამე სერიოზული უნდა ეთქვა.
ამიკომ სახლში დამტოვა, ფრხილად შემაპარა ჩემი ოთახის ფანჯრიდან და ლოგინში დავწექი.
დაძინება მინდოდა, მაგრამ ვერ დავიძინე. ტელეფონს დავხედე 16 გამოტოვებული ზარი გუგასგან.
-დავრეკო?-ტელეფონი ხელში ამიკანკალდა.
გუგამ კიდევ გადმორეკა და ვუპასუხე.
-ნანა მიპასუხე რომ უსაფრთხოდ ხარ? სად ხარ?-ისეთი ხმა ჰქონდა თითქოს უკან ძაღლი მოსდევდა.
-ლოგინში
-სად?
-ჩემს ლოგინში
-მადლობა ღმერთს...-ამოიხვნეშა.-ხვალ უნდა გნახო აუცილებლად
-რატომ?
-ახლა რომში ვარ, მოვფრინავ და ხვალ დილით 12ზე მოდი სადაც დაგიბარებ
-ხვალ სკოლაა
-სკოლაში მოვალ
-ააა თეა სანახავად...-გამეღიმა და თმები ავათამაშე.
-ნუ ბოთაობ! სერიოზული საქმე მაქვს
-კარგი
-კარგი?-დაბნეულმა მკითხა.
-ხვალ სკოლაში გელოდები

***
საშინელი დამღლელი გაკვეთილიდან თავის დაღწევა მინდოდა, გადავწვიტე საჭირო ოთახში შევსულიყავი. 2 სართული ავიარე ამისთვის თან ისე ნელა რომ კუ გამასწრებდა. საბოლოოდ მივაღწიე, შიგნით შევედი როდესაც ვიღაცამ

-შს!-დამიძა. ხმისკენ გავიხედე და გული საგულედან ამომივარდა. იატაკზე ფეხგართხმით გუგა იჯდა. ტანზე თეთრი ჰუდი და ყავისფერი სპორტული შარვალი ეცვა. ჰუდის კაპიშონი The North Face -ის ქურთუკზე ლამაზად გადაედო და ეშმაკურად შემომციცნებდა. მოულოდნელობიგან ლამის მუხლები მომეკეცა.

-გუგა!-წამოდგა და გადამეხვია. ისეთი ძვირადღირებული და სასიამოვნო სუნამო ესხა. თვალები მომეხუჭა. მისი დიდი და დავენილი მკლავები ჩემს წელს გარშემოერტყნენ, მაგრამ მე გაშეშებული ვიდექი...რომც ხელი შემომეხვია ვერ შემოვარტყამდი მის დიდ წელს.