"Nasıl?" Dedi şokla yüzüme bakarak.
"Nasıl bu kadar güçlü olabilirsin?"
Ona alayla baktım.
"Ben Evrenin ve Doğanın Prensesi, Prenses Asel Gonzales'im. Öfkem ve intikamım senden bile büyük Kor! Şimdi hesaplaşma vakti. Şimdi intikam vakti!" Dedim bağ...
Aral'ımın modeli başka bir kitabın modeline aitmiş. Yeni öğrendim ve çok üzüldüm. Sizce değiştirmem mi gerekiyor?
Medya: Aral Hernandez
İyi okumalar(:
Yüzümü alay dolu bir gülüş sardı. Ağır hareketlerle dirseğimi geçen siyah eldivenleri koluma geçirdim. Giydiğim straplez mini elbise tam vücuduma oturmuştu. Yerde duran, diz kapağımın hemen altında biten siyah botlarımı ayağıma geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pembenin hakim olduğu odaya kısaca bakıp yatağında mışıl mışıl uyuyan Kiraz'ın yanına oturdum. Elimle yavaşça saçlarını okşadım. Bu hareketim gülümsemesine sebep olurken gözlerini açtı. Ona gülümseyerek bakarken yatakta oturur pozisyona geldi.
"Benim meleğim uyanmış mı?" Deyip yanağına sulu bir öpücük kondurdum.
"Asel abla" Dedi Kiraz uykulu sesiyle.
"Söyle canım."
"Dün gece neden ağlıyordun?"
Sorusu şaşırmama sebep olurken bir süre gözlerine baktım.
"Biraz üzgündüm çünkü" Dedim gülümseyerek.
"Neden üzgündün ki? Sen çok güzelsin. Bir sürü arkadaşların var."
"Bazen güzel olmakta, bir sürü arkadaşlarının olması da yetmiyor balım. Hem sen neden böyle sorular soruyorsun?" Dedim yalandan kızıp başını okşayarak.
"Çünkü bende üzgünüm"
Kiraz'a bakıp derin bir nefes aldığım da ellerini tuttum.
"Abin senin sık sık saklambaç oynadığını söyledi. Nedenini sorabilir miyim küçük hanım?" Dedim gülümsemeye çalışarak. Can annesinin onu bulabilmesi için Kiraz'ın sürekli dolabına saklandığını söylemişti. Kiraz başını yere eğip susunca saçlarını bir kez daha okşadım.
"Biliyor musun ben de küçükken dolabıma saklanırdım." Dedim ona yalnız olmadığını anlatmak için. Sözlerim onu etkilemiş olmalı ki hızla kafasını kaldırdı.
"O zaman seni sevmiyormuş, benim annem beni çok seviyor. Bulur o beni, hep buldu. Yine bulur, dimi?" Dedi ağlayarak. Küçücük bir çocuğun ağzından bu sözleri duymak mıydı ağır olan? Yoksa annesinin asla dönmeyeceği mi?
"Kirazcım, bazen sevdiklerimiz bize görünemez ama kalpleri her zaman senin kalbinde atmaya devam eder. Annen seni her zaman izliyor ve kızının üzülmesini hiç istemez. Sen üzülürsen o da üzülür."
