İNTİKAM ATEŞİ(tamamlandı)

İhanet

Medya: Aral Hernandez

Başlamadan yıldızlar mısın?

İyi okumalar

Yazardan;

Dünya, alevlerin altında yatan kızıllıkla kutsanmış bir ateş topuydu. Barındırığı güç bambaşkaydı, o galaksiler arasındaki en güçlü gezegendi. Yüz yıllarca adına kehanetler yazılan bu kızıl topa, bir kehanet daha altın harflerle kalplere kazındı. Kehanet iki genci büyük bir lütufla kutsadı.

Kehanete göre;

Biri kan dökecek, diğeri kana bulanacak.

Biri ödüllendirilirken, diğeri vahşetle cezalandırılacak.

Biri kazanırken, diğeri kaybedecek.

Tek bir şans, tek bir duygu bahşedilecek.

Ya biri kazanacak, ya birlikte kazanacaklar.

Ya biri kaybedecek, ya birlikte kaybedecekler.

Her ne olursa olsun yüzyıllar önce yapılan vahşetin hesabı kesilecek.

Asel Gonzales'ten;

Her şeyi şimdi anlıyordum. Belki de o anlamamı sağlıyordu, Aral Hernandez evrenin prensiydi. Sanki onun kalbini okumuştum, sanki... Bilmiyorum ama bir ses onun evrenin prensi olduğunu kulağıma fısıldamıştı. Kiminin var olduğuna inandığı, kiminin böyle biri olamaz diyip olmadığını savunduğu kişi karşımda elimi tutmuş duruyordu. O evreninin prensi, ben doğanın prensesi...

Bana yardım etmesinin sebebini şimdi anlıyordum. Evreni o koruyordu, yok olmasına müsade edemezdi. Bu yüzden beni kurtarmıştı, bu yüzden beni iyileştirmişti. Evreni kurtarmak için...

Bu üzülmeme sebep olsada başımı çevirip üzüldüğümü Aral'a belli etmemeye çalıştım. Aral elimi hafif sıktığında gitmemiz gerektiğini anlamıştım. Gözlerimi kapattım ve Aral'ın gücü bedenimi birden istila ettiğinde nefesim kesilir gibi oldu. Kendi gücümle onun gücünü zapt etmeye çalışsam da o kadar güçlüydü ki çok zordu.

Benim gücümünde Aral'ın bedenine süzüldüğünü hissettiğimde onunda benim gücümle başı dertte gibiydi. O benim gücümü, ben onun gücünü zapt etmekte zorlanıyordum.

Bir süre sonra Aral'ın gücü bedenimden süzülüp Aral'ın tuttuğu elimde toplandığında, benim gücümünde Aral'ın elinde toplandığını hissettim.

Aral elimi gelecek acıları önlemek için sıktığında tutuşan ellerimizde toplanan güçlerin birleşmesiyle bir fırtına koptu. Bedenlerimiz bir boşluğa çekilirken kalbimde hissettiğim acıyla çığlık attım. Aral'ın dudaklarından da küçük bir inleme kopmuştu.

Bir elim Aral'ın elini tutarken diğer elim sızlayan kalbime ulaştı. Bedenimiz derin bir boşluğa düşerken Aral'la ayrılmamıştık.

Aral beni kollarına çektiğinde kalbimin acısının geçmesini istedim ama olmuyordu, biz boşluğa çekildikçe acı katlanıyordu. Aral direniyordu ama benim bedenim önceden o kadar acı çekmişti ki her saniyem çığlıklarla doluydu.

Sadece Aral ve benim değil; Arya'nın, Deniz'in, Prens Ayaz'ın, Prens Yağız'ın, Prens Miran'ın, Prenses Defne'nin, Prenses Nehirin de çığlıklarını çok yakınımda duyuyordum ama gözlerimi aralayamıyordum. Dünya'ya gitmek elbette çok kolay olmayacaktı.

Bir galaksiden diğerine geçmek meşakatli bir işti, hatta imkansızdı. Bunu yeni kavrıyordum çünkü yaşayacağımız acının sadece çeyreğinin çeyreğini yaşıyorduk.