ÖLÜME PANZEHİR YOK

III. BÖLÜM : KIYAMETİN NOTALARI

3. BÖLÜM - ❝ KIYAMETİN NOTALARI ❞

Şarkı: Yasmin Levy - La Alegría
Pim Stones - Chaos In The Jungle

✧　

YAKAMOZ DEMİRAY'DAN...

Vakit karanlıktı. Etraf zifiriye tutulmuş yankılarla uğulduyordu.
Görebildiğim tek şey ardı arkası kesilmeyen karanlıktı.

Zaman kavramı kendini yörüngemden tamamen silmiş etrafımı boşluklarla bezemişti. Koca bir boşluk.

Henüz algılarım açılmamıştı ya da gerçekten karanlığın içindeydim. Sanki bulunduğum konumdan milyonlarca kat aşağı yuvarlanmıştım ve yukardan biri bütün ipleri tutuyor, attığım bütün adımları engelliyordu. Yine de bir umutla küçük bir ışık kırıntısı bekliyordum karanlığın arasından, bütün hoyrat gecenin alacasına kapılmadan.

Boşluk, hayır boşluk siliniyordu artık.

Karanlık, hayır artık o kadar karanlık değildi, nerede olduğumu kestirebiliyordum.

Peki ya zaman?
Hayır, zaman yok olmuştu.

Vücudumdaki bütün uzuvlarımı hissediyordum. Parmaklarımı oynattığımda, gözlerimden koca bir perdenin kalkmasıyla bakışlarım etrafta gezindiğinde mahzen gibi karanlık bir yerde olduğumu far kettim. Işık yoktu ama pencereden yansıyan gri ışık etrafı görmeme yetiyordu ve bense parmaklıkların ardında oturuyordum.

Etrafı cılız ışık sayesinde incelemeye devam ettiğimde burası bana o andan itibaren tanıdık gelmeye başlamıştı.
Buranın bana tanıdık gelmesi şans değildi.

Çünkü kendimdeydim, kendi mahzenimde. Zihninimin en derin kuytusunda.

Kendimin bile kulak vermeye korktuğu o seslerdeydim.

Gözlerim üzerime kaydı. Saçlarım hâlâ bellerime geliyordu ama artık saçlarım yoktu.

Üzerimde beyazlara sarınmış yere kadar uzanan bir elbise vardı ama hiç böyle bir elbisem olmamıştı.

Gözlerim yerdeki cam kırığından yansıyan yüzüme çarptığında, hayatımda belki de ilk kez yüzümde renk vardı, ilk kez renklere uzak değildi yüzüm. Kir pas yoktu, kurumuş kan lekeleri yoktu. Böyle ne kadar da farklı görünüyordum, sanki hiç tanışmadığım bir boyuttaki kendimle aynada karşılaşmışız gibi hissettiriyordu. Sonra tekrarladım, ama hiç bu kadar temiz olmamıştım.