Tik tak.
Zaman yok olmak üzere.
❝ Yaranı gösterirsen yaralarlar çocuk, bilmiyor musun?
Bilmiyor musun sökerler ciğerini,
dökerler dişlerini,
ağzın iki latifenin kurşun yarasına takılır.
Dinlesene çocuk, yaranı sen koruyacaksın. Önce sen seveceksin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜME PANZEHİR YOK
avira'nın kaleminden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝KARA VEBA' NIN DOĞUŞU ❞
6 ŞUBAT 1997
Armande'de karanlık bir geceydi, belki de şimşekler bir daha hiç böyle çakmayacak, gökyüzü böylesine gamıylauğuldamayacaktı.
Bu gece, tarih bir kere yazılıp binlerce kere tekerrür edecekti.
Elçiler ise bütün bu olan bitenin farkındaydı, korkulu sığınaklarının ardından asırlardır gözledikleri bir son vardı, bu son onlar için yazılmıştı. Şayet Heradot soyunu, Armande'den silecek tek bir şey varsa, buda Kara Veba'nın ta kendisiydi.
Kara Veba, asırlardır bu geceyi bekliyordu. Bir bedene sığınacağı geceyi.
Tanrı, çakan şimşeklerle Armande'yi o gece lekeledi.
"Ne yapacağız?" dedi Elçi, diğer bir elçiye dönerek. Sona geldikleri, iliklerine işliyordu. Onları biçilmiş bu kaderinden kurtarabilecek hiç bir şey yoktu.
Ne kadar dudaklarının arasından inançla dökülen sözcükleri işitmeye vakitleri yoksa, asırlardır korumaya çalıştıkları halklarının çoğunun yok oluşunu kabullenecek güçleri de yoktu.
"Her şey bizden sonraki elçilere emanet," dedi liderleri, kendinden emin bir sesle.
Kızına döndü, henüz korku dolu bakışlarının esaretine tutulan kızına baktı."Onlar, soylarını kurtaracaklar."
Göğüslerinden sızan umut ışığı asıl elçilerin gözlerinde alevleniyordu. Hepsi çocuktu, bir çemberin son halkalarıydı ve hepsi asırların yenilmişliğinin beş ölümle omuzlarına yükleneceğinin farkındalardı.
