Tik tak.
Zaman yok olmak üzere.
❝ Yaranı gösterirsen yaralarlar çocuk, bilmiyor musun?
Bilmiyor musun sökerler ciğerini,
dökerler dişlerini,
ağzın iki latifenin kurşun yarasına takılır.
Dinlesene çocuk, yaranı sen koruyacaksın. Önce sen seveceksin...
İlk uyandığım evdeydim, gözümü açtığımPanzehir Elçileri'nin evinde.
Sağ tarafımda ise Baş Muhafız oturuyordu, evde tektik. Elçilerin hepsi basın açıklaması için ekranlara çıkacaktı. O beklenen an kaçınılamaz şekilde gelmişti.
Baş Muhafız, elindeki telsizi kontrol ettiğinde, "Beni duyuyorsunuz değil mi? Bir sıkıntı yok?" demesiyle telsizden cızırtılı bir ses yükselip alçalırken ardından, Keskin'in sesi duyuldu.
"İyiyiz, bir sıkıntı yok. Buradaki hazırlıklar tamam, her şeyin başlamasına az kaldı. "
Bu bir Matem Töreniydi.
"Keskin, beni dinle. Eğer bir sıkıntı çıkacağını sezersen, bana gizli kodu söylüyorsun. Acil durumda B planını devreye sokacağım."
B planı neydi bilmiyordum, daha doğrusu plan neydi bilmiyordum ama öğreneceğim kesindi.
Keskin'den bir süre ses duyulmamasının ardından, "Tamam." demesiyle sandalye de arkama yaslandım.
Kollarımı birbirine bağladığımda Baş Muhafız'a döndüm. Sağımdaki ve masanın baş köşesindeki sandalyeye oturuyordu. Karşımızda ise Sara Heredot'un daha önceden bana örgütte öldürülüş anımı izlettiği projektör bu sefer onlar için kuruluydu.
Baş Muhafız, telsizi masanın üstüne bıraktığında bir süre sessiz kalıp arkasına yaslandığı sandalyede gözlerini yumdu. Aklındaki bütün planları tek tek ölçüp tartıyor olmalıydı. Bir süre daha sessizlik bozulmadığında, biraz da dün olanların bunda etkisi olduğunu biliyordum.
Sanırım bu aramızda konuşulacak sonranın konusuydu.
"Vakti değil biliyorum..." dediğimde gözlerini açıp başını kaldırmasıyla, göz göze gelmiştik.
