Minął miesiąc od dnia w którym Bill mi się oświadczył i nikt jeszcze o tym nie wiedział ale nie spieszyliśmy się z tym aby to ogłosić, cieszyliśmy się z tego jak jest i nie czuliśmy potrzeby powiedzenia tego innym.
Obudził mnie dźwięk dzwoniącego do mnie telefonu.
Niechętnie otworzyłam oczy i wystawiłam rękę za kołdrę szukając dłonią telefonu na półce a gdy już go wymacałam odebrałam nie patrząc nawet kto do mnie zadzwonił.
- Hmm. - mruknęłam do słuchawki.
- Obudziłam cię? - usłyszałam znajomy głos kobiety i odrywając telefon od ucha spojrzałam na wyświetlacz. "Ciocia Alice". Zdziwiłam się bo ostatni raz rozmawiałam z nią może rok temu.
- Nie przejmuj się tym i tak pewnie zaraz bym wstała. Dlaczego do mnie dzwonisz? - zapytałam dalej lekko zdziwiona.
- Wiesz Inka nigdy nie spędzałyśmy ze sobą zbyt wiele czasu a wiem, że uciekałaś od rodziców... Pomyślałam, że może jeśli oczywiście będziesz chciała wpadniesz do mnie na kilka dni, wiesz przyda ci się do wsparcia ktoś z rodziny. - powiedziała spokojnie a ja nie wiedziałam co powiedzieć.
- Yy wiesz ciociu zastanowię się, dam ci znać wieczorem. - powiedziałam i spojrzałam na budzącego się Billa.
- Jasne będę czekać. - powiedziała i się rozłączyła.
- Z kim rozmawiałaś? - zapytał zaspanym głosem Bill.
- Z ciotką. - powiedziałam gapiąc się w białą ścianę.
- Co chciała? -
- Chce żebym przyjechała do niej na kilka dni i wie, że uciekłam od rodziców... -
- Masz zamiar do niej pojechać? - zapytał podnosząc się.
- Sama nie wiem nigdy nie miałyśmy super kontaktu. - powiedziałam odwracając głowę w jego stronę.
- Może to czas żeby to zmienić. -
- Wiesz może masz rację przyda mi się ktoś z rodziny. - powiedziałam uśmiechając się delikatnie.
- No to dzwoń do niej a ja pójdę zrobić śniadanie. - powiedział i przed wyjściem z łóżka zostawił całusa na moim czole.
Wzięłam telefon w dłoń i bez zastanowienia zadzwoniłam do cioci.
- Szybko się zdecydowałaś. - zaśmiała się ciocia.
- Um no tak. - powiedziałam niepewnie.
- I co zadecydowałaś? - zapytała.
- Chętnie wpadnę do ciebie na kilka dni. - powiedziałam.
- To super, bardzo się cieszę kiedy mogłabyś przyjechać? -
- Właściwie to nawet dzisiaj wieczorem jeśli nie masz nic przeciwko. -
- Jasne, że nie jesteś mile widziana będę na ciebie czekać. - powiedziała miłym głosem.
- To do zobaczenia ciociu. - powiedziałam i się rozłączyłam.
Po tym poszłam do Billa aby zjeść z nim śniadanie.
Ogarnęłam się, spakowałam i nim się obejrzałam był już wieczór.
- Gotowa? - zapytał Bill przekraczając próg pokoju.
- Mhm. - mruknęłam i wzięłam torbę z rzeczami.
Bill zawiózł mnie pod dom cioci a ja siedziałam w aucie jeszcze chwilę.
- Powodzenia. - powiedział z uśmiechem.
CZYTASZ
Our beautiful story. // Bill Kaulitz.
Teen FictionInka zamknięta w sobie 16-letnia dziewczyna z problemami i Bill Kaulitz 18-letni chłopak który będzie chciał jej pomóc. Czy przez chęć pomocy dla dziewczyny dwójka nastolatków zbliży się do siebie i z nieznajomych i nic nie znaczących dla siebie lud...
