ဘာစကားမှထပ်မပြောပဲဘုံနန်းကိုယ်လေးကိုပွေ့ဖက်၍မိုးညတစ်ယောက်ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားခဲ့သောမိုးညကိုကြည့်၍ဘုံနန်းကစကားဆိုသည်။
“ဘာတွေတွေးနေတာလဲ မ....”
“ကလေး....”
ဘုံနန်း၏မေးခွန်းကိုအဖြေမပေးပဲ ‘ကလေး’ဟုခပ်တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်သောအခါရင်ခွင်ထဲမှနေ၍မော့ကြည့်လာသောဘုံနန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုမိုးညကအနမ်းတစ်ချို့ခြွေလေ၏။မိုးည၏အနမ်းများရပ်တန့်သွားသောအခါဘုံနန်းက သူမ၏မေးခွန်းကိုထပ်မေးပြန်သည်။
“ဘုံနန်းမေးတာဖြေဦးလေ မ..ရယ်”
“ကိုယ့်ကလေးလေးအကြောင်းတွေတွေးနေတာပေါ့ကွာ”
“ဘာလို့အပင်ပန်းခံပြီးတွေးနေမှာလဲ။ဒီမှာဘုံနန်းရှိနေတာပဲကို....”
“ကိုယ်သိပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကိုယ့်ဘဝကြီးတစ်ခုလုံးကို မင်းလေးပဲလွှမ်းမိုးထားတာသိတယ်မဟုတ်လား။ကိုယ့်အနားမှာမင်းလေးရှိနေတာသိပေမယ့် မင်းလေးအကြောင်းတွေပဲထပ်ခါထပ်ခါတွေးနေမိတာမျိုးလေ”
“ပိုပြန်ပြီ မ..ရယ်”
“အရမ်းချစ်ရတာကိုး ကလေးရဲ့”
“ဘုံနန်းလည်း မ..ကိုချစ်တယ်။မ..ရဲ့မျက်နှာလေးမကောင်းတော့စိတ်ပူမိလို့ပါ”
“အင်းပါ.....ကိုယ့်ကိုစိတ်မပူနဲ့နော်။အရာရာအဆင်ပြေပါတယ် ကလေး”
“ဒါပေမယ့် မ..ရဲ့မျက်နှာမကောင်းတာတွေ့နေရတယ်လေ။ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆိုကွာ”
“ဖြေပါ မ..ရယ်။ဘုံနန်းသိချင်တယ်”
“မင်းလေးကိုစိတ်ပူနေလို့ပါ။မင်းလေးရဲ့ခွဲစိတ်မှုနဲ့ပတ်သက်ပြီးကိုယ်စိတ်ပူနေတာ”
“ဘာကိုစိတ်ပူစရာရှိလို့လဲ။ဘုံနန်းကျန်းမာနေသားပဲကို။ခွဲစိတ်မှုကအဆင်ပြေမှာပါ”
မိုးညကသက်ပြင်းသဲ့သဲ့ချလေ၏။
“အခုကိုယ်ပြောတာသေချာနားထောင်ကလေးလေး။ဘယ်လိုအခြေအနေမှာမဆိုမင်းလေးနေကောင်းအောင်နေရမယ်နော်"
YOU ARE READING
Dark...Rainy Night💛
Romanceမ..ရဲ့ချစ်ခြင်းကမိုးစက်တွေအဖြစ်ရွာသွန်းရင်း ကလေးရဲ့နှလုံးသားကြမ်းပြင်မှာ သမုဒ္ဒရာတစ်စင်းဖြစ်တည်လာခဲ့မယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီရေပြင်ကျယ်ထဲမှာနစ်မြုပ်နေချင်တဲ့သူပါ။ အဲ့ဒီရေပြင်ထဲက ကယ်တင်မယ့် တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့လက်တစ်စုံမလိုချင်ဘူး။အဲ့ဒီရေပြင်ထဲမှာအဆုံးအထိ ကလေးရဲ့ခ...
