“နိုးပြီလားကလေးလေး”
ဘုံနန်းနိုးလာသောအခါ မိုးည၏ရင်ခွင်ထဲ၌ရှိနေခဲ့၏။
“ဘုံနန်းကိုအကြာကြီးပွေ့ထားခဲ့တာလားဟင်”
“အင်းပေါ့။ရာသီဥတုကအရမ်းအေးနေတာလေ။ကလေးလေးချမ်းနေမှာစိုးလို့"
“စောင်ခြုံထားတာပဲကို...အရမ်းမအေးပါဘူး မိုးညရယ်"
“မိုးချုန်းသံတွေကြားရင် ကလေးလေးအရမ်းကြောက်တတ်တာ ကိုယ်သိတယ် ကလေး။ကလေးအိပ်ပျော်နေတာ အဲ့အသံတွေကြောင့်လန့်နိုးသွားမှာစိုးရိမ်လို့"
“အဲ့လောက်အထိလားဟင်"
“အဲ့ထက်ကိုပိုနိုင်သမျှပိုတာပေါ့ကလေး"
ဘုံနန်းကသဘောကျစွာဖြင့်ပြုံးရင်းအိပ်ရာထဖို့ကြိုးစားလိုက်သောအခါ ခြေထောက်မှာတစ်ခုခုလွတ်နေသလိုခံစားရသဖြင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
“ခြေထောက်ကသံကြိုးကိုဖြုတ်လိုက်တာလား။ဘာလို့ဖြုတ်လိုက်တာလဲ မိုးည”
“ကိုယ့်ကလေးလေး နာနေမှာစိတ်ပူလို့။အရင်ကတည်းက ချည်ချင်လို့ချည်ထားတာမှမဟုတ်ပဲ။မင်းလေးထွက်ပြေးမှာစိုးလို့အခုလိုလုပ်ထားမိတာလေ”
“အခုရော စိတ်မပူတော့ဘူးလား”
“စိတ်ပူတယ်"
“ဒါဆိုဘာလို့ဖြုတ်လိုက်တာလဲ။ပြန်ချည်ထားလေ”
“မချည်ထားချင်တော့ဘူး။ကလေးလေး နာကျင်တာတွေကိုယ်မကြည့်ရက်တာ မင်းမှမသိပဲ။ကိုယ်အရမ်းရင်နာရတာသိရဲ့လား”
မိုးည၏စကားအဆုံးတွင်ရင်ခွင်ထဲသို့တိုးဝင်ဖက်ထားရင်းဘုံနန်း၏နှုတ်ဖျားက စကားတစ်ခွန်းသဲ့သဲ့လေးတီးတိုးရေရွတ်မိခဲ့သည်။
“မ..ရယ်"
ဘုံနန်း၏ခပ်သဲ့သဲ့တီးတိုးသံလေးကြောင့်မိုးညက ဘုံနန်း၏ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်၍အံ့ဩတကြီးမေးမြန်းလာခဲ့သည်။
“ဘာ....ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ ကလေး”
“မ..လို့ခေါ်လိုက်တာလေ။ရှင်ကဘုံနန်းရဲ့ချစ်သူဖြစ်လာမှတော့ ဘုံနန်းပိုင်ဆိုင်တဲ့နာမ်စားလေးတစ်ခုခုရှိသင့်တယ်မဟုတ်လား"
YOU ARE READING
Dark...Rainy Night💛
Romansaမ..ရဲ့ချစ်ခြင်းကမိုးစက်တွေအဖြစ်ရွာသွန်းရင်း ကလေးရဲ့နှလုံးသားကြမ်းပြင်မှာ သမုဒ္ဒရာတစ်စင်းဖြစ်တည်လာခဲ့မယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီရေပြင်ကျယ်ထဲမှာနစ်မြုပ်နေချင်တဲ့သူပါ။ အဲ့ဒီရေပြင်ထဲက ကယ်တင်မယ့် တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့လက်တစ်စုံမလိုချင်ဘူး။အဲ့ဒီရေပြင်ထဲမှာအဆုံးအထိ ကလေးရဲ့ခ...
