Shameless || Avatar 2: Istota Wody

C H A P T E R T W E N T Y E I G H T

Z góry przepraszam za błędy ortograficzne, literówki czy korektę. Nie zwracajcie uwagi ;)

Wystarczy powiedzieć "Kocham cię", a już moje serce zaczyna skakać jak szalone."

Leyla

- Naprawdę go kochasz ?.- zapytała mnie Mo'at wskazująca na Brandona, który utknął w drzewie, a dokładnie w dziupli.

- Ma w sobie to...coś.- odparłam, starając się nie śmiać z jego nieudolnej próby wydostania się.

- Zachowuje się jak dziecko.- skrzywiła się, kiedy Brandon upadł na cztery litery po wydostaniu się.

- Jest kochany.- uśmiechnęłam się.- I...czasami potrafi rozśmieszyć.

- Jak słyszę jego teksty to już dawno Eywa powinna mnie zabrać do ziemi. Albo do drzewa. Wszystko jedno.- machnęła ręką.

- Niech pani nie gada, że...

- Słyszałam was nie raz, kiedy próbował cię "poderwać". Już mój mąż umiał sprawić, że w moim brzuchu pojawiły się atokiriny, a nie...mój wczorajszy obiad.

- Cóż...Brandon ma swój świat i własne tekty, które hm...owszem, są żenujące, ale...

- Słuchaj Leyla, mam plan. U nas w armii jest jeden żołnierz, który właśnie szuka swojej drugiej połówki. Może wiesz, kopnij Brandona i weź się z nim spotkaj.

- Raczej podziękuję.- zaśmiałam się nerwowo.- Kocham Brandona.

- Przemyśl to, kochana.

Nie przemyślę.

- Tak w ogóle.- zaczęła.- Pamiętam, jak kiedyś nie lubiłam Jake'a.

- Naprawdę ?

- No wiadomo, zjawił się niewiadomo kiedy i jak i nagle podrywa mi córkę.
Wiesz, co wtedy planowałam ?

- Zemstę ?

- Dokładnie! Planowałam go zepchnąć z drzewa, ale stwierdziłam, że za dużo świadków.

- Mhm...

Byłam zdziwiona zachowaniem pani Mo'at. Ona ? Wbrew pozorom zawsze była opanowana (chyba) i jakoś dziwnie spokojna (teraz wiem, że nie).

- Potem jednak stwierdziłam, że wcale taki nie jest.- wznowiła swoją historię.-  A potem nas zdradził.

- Taak...Neteyam opowiadał