Tekrardan merhabalar...
Üçüncü bölümümüzle ben geldim.
Yazarken birden fazla duyguyu aynı anda yaşadığım bir kitap oldu benim için Mavi Karanlık...
Umarım bu duyguları siz okurlarıma da yansıtıyorumdur.
Fazla uzatmadan bölüme geçelim, minicik ricam oy ve yorumlarınızı eksik etmemeniz...
Keyifli okumalar🎈
💙ÜÇÜNCÜ BÖLÜM:🖤
"ACILAR DENİZİ."
💙🖤
"Ben acılar denizinde boğulmuşum; İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını...
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni, duyarım yosunların benim için ağladıklarını...
(Ümit Yaşar Oğuzcan)
Melina'dan:
•••••••••••••••
Masmavi suyun içinde Melisa'yla yüzüyorduk. Suyun berraklığı, başımızın üstünde ışıl ışıl parlayan güneşin altınlığı masallardan fırlamış gibiydi. Şen kahkahalarımızın hafif dalgaların sesine karışması bir çocuğun en sevinçli halini anımsatıyordu bana.
Kahkaha atmaya devam ederek ellerimle suyu avuçladım ve büyük bir hızla kardeşimin üstüne doğru atmaya başladım.
"Melina, dur ne yapıyorsun?" Yüzüne, saçlarına durmaksızın yağan yağmur misali su gelen kardeşimin sesi benim neşeyle dolmama sebep oluyordu.
"Tam bir civcivsin Melisa, bana kızdığında bile tatlılığından ödün vermiyorsun." Gerçekten de öyleydi benim kız kardeşim, benim aksime asil, saygılı ve sakin duruşunu asla bozmazdı.
"Melinaaa, bu seni ıslatmayacağım anlamına gelmiyor ama," diye bağırarak o da yüzüne gelen suları umursamadan beni ıslatmaya başladı.
"İşte bu, yaşasın su savaşları," diye bağırarak kahkaha attığımda dayanamayan Melisa da gülüyordu.
"Ulan, en başından amacın oyundu değil mi?" Diyen kardeşim, beni kesinlikle çok ama çok iyi tanıyordu.
"Hehe, ne sandın yavrum?" Diye bağırdığımda Melisa başını belli belirsiz sallasa da, güldüğü de bariz belliydi.
Dakikalarca suyun içinde oynamaya devam ettik. Fakat bir anda tam tepemizin üstü simsiyah olmaya başladı. Her yer aniden tutuklaştı ve dalgalar kocaman olarak üstümüze gelmeye başladı. Hızla büyüyen dalgalar yüzünden Melisa'yı artık göremiyordum.
"Melisa..." diye bağırmaya başladım can havliyle.
"Melisa," daha yüksek sesle yineledim acı dolu haykırışımı. Bir taraftan karanlık, bir taraftan da üstüme üstüme gelen dalgalar yüzünden kız kardeşimi hiçbir açıdan göremiyordum.
Deli gibi suyun içinde sağa sola döndüm. Belki bir umut görürüm onu diye. Bir anda nasıl olmuştu da bu hale gelmiştik hiç ama hiç anlamamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ KARANLIK
Genel KurguKadın ve Adamın birbirlerine sarılarak karanlığın en dibinden çıkmasının hikayesiydi bu... En dibe doğru battığını hissediyordu kadın. Zordu. Çok zordu... Bu veballe yaşamak canını yakıyordu. Canından parça olan kız kardeşinin ve daha doğmamış bebeğ...
