90's love || jungri.

13

selaaamm yb geldii!

Lütfen yorum yapın çünkü yorum okumayı çok seviyorum tek eğlencem bu

umarım bölümü seversiniz bence güzel bir bölüm tekrardan iyi okumalar <3

Alkol aldığımda vücudumun direkt kendine uykuya itmesinden dolayı şanslıydım yoksa Kim Jennie'nin evinde Jeon Jungkook'un beni hiçbir şey yokmuş gibi öptüğü o gece asla uyuyamazdım.

Sabahları sarhoş bir kafayla uyanmak benim için fiziksel açıdan sorun olmuyordu, bunu o gün öğrenmiştim. Mental açıdan ise bu bir ölümdü çünkü saat bire geliyorken uyandığım o pazar sabahı, gözümü açar açmaz dün içine düştüğüm çıkmaz durum kafamın içinde yankılanmaya başlamıştı.

Jungkook'un yaptığı herhangi bir hareket kafamı daha da bulandırırken sabah evden çıkmak istememiştim. Artık Kim ailesinin benden nefret ettiğini düşünüyordum. Benim ve Jungkook'un arasında bir şey olduğuna emin olduklarını adım gibi biliyordum. Bu yüzden saklanmayı seçtim. Bunca sene arkadaşsız yaşamayı sürdürmüş olduğum için karşı apartmanımdaki üç kızın benden nefret etmesini aşacağımı düşündüm. Duşa girdim, kendime güzel bir kahvaltı hazırladım ve televizyon izlemeye koyuldum.

Fakat hayatta kaçarak bir yere varılmayacağını biliyordum. Bu yüzden bir ya da iki saat geçmişti ki olmamasını dilediğim o olay yaşandı ve kapı zilini duydum.

Gelecek insan listesi kısıtlıydı. Okul arkadaşlarımdan biri gelemezdi çünkü evimi bilmiyordu, Jungkook gelebilirdi ki hiç sanmıyordum. Taehyung ya da ailesi bir şeye ihtiyacım var mı diye gelmiş olabilirdi ki bunu da sanmıyordum.

Kafamdaki tek ihtimal, Kim Jennie ya da Kim Jisoo'ydu ve aslında kapıyı açmak için ilerlerken bunu biliyordum. Bu yüzden karşımda üstündeki kısa kollu siyah tulum ile dikilen kahküllü kızı görünce şaşırmadım. Jennie makyajsız suratı ve karışık saçlarıyla gayet güzel gözükürken bana gülümsedi. "Selam." dedi önce "Biraz konuşabilir miyiz?".

Kafamı salladım. Onun yıllar sonra aradığım arkadaş olduğunu düşünmüştüm fakat ne yazıktı ki kız kardeşi yüzünden beni direkt silip atabileceğinin farkındaydım. O an, üçünün de ne kadar şanslı olduğunu düşündüm. Aynı yaşlarda dört kız kardeşlerdi. Başka arkadaşa dahi ihtiyaçları kalmıyordu.

Jennie bana soğuk davranmadı. İçeri geçtiğinde daha önce bir kez geldiği salona onu yönlendirdim. "Bir şeyler ister misin?" dedim o kendini ikili koltuğa bırakırken. Fazlasıyla gergin hissediyordum ve bunu anlamamasını umuyordum. Onun aksine rahat değildim.

"Ah hayır," dedi Jennie samimi bir tavırla "Yeni yemek yedik.".

Kafamı salladım. Karşımdaki koltuğa geçtiğinde benim gergin olduğumu anlamış gibiydi bu yüzden güldü. "Gerilmene gerek yok Yerim," diye kendini açıkladı. "Ne olduğunu ikimiz de biliyoruz diye düşünüyorum. Önemli bir şey değil.".

Ona saf saf bakmayı sürdürdüm. Bir şey söyleyip kendimi ele vermek gibi bir niyetim yoktu ama şu anda da bu tavırlarım dolayısıyla kendimi yalancının tekiymişim gibi hissediyordum.

"Chae ve Jungkook'un arasındaki şeyi hiçbir zaman onaylamadım çünkü o dengesizin tekidir.".

Direkt konuya girdiğinde içimde garip bir rahatlama hissi ortaya çıktı. Jennie'ye öylece bakmaya devam ettim ve konuşacağı şeye kulak verdiğimi dinlercesine yerimde kıpırdandım. "Kötü niyetli biri olduğunu düşünmüyorum ama, en azından arkadaş olarak bunu söyleyebilirim. Çok çapkın biri falan da değil... O sadece çok umursamaz ve kardeşimin kalbi de bu yüzden kırıldı. Chae'nin kafasında büyüttüğü şeyleri hiç umursamıyor. Gidip sana onunla aranda bir şey yaşanırsa mesafe koymam ya da tavır almam ama ben senin yerinde olsam Yerim," biraz duraksadı. "Jungkook'a dikkat ederdim."