Yüzünüzde kocaman bir yaranız olsa ve herkes size tiksinir gözlerle baksa nasıl hissedersiniz ?
Ben hiçbir şey hissetmiyorum... çünkü bu bakışlara çok küçük yaşta alışmak zorunda kaldım...
Bu hikâye yarışçı bir kız ve yıllar sonra tanıştığı ailesini...
Sabah uyandığımda dün geceki gibi abimin kolları arasındaydım. Bu duyguyu tatmayalı çok olmuştu. Kafamı abimin omzuna yatırdım ve alttan alttan onun yüzünü izlemeye başladım.
Kapım yavaşca açılınca başımı o tarafa çevirdim. Borayı görünce ona sorgulayıcı bakışlar attım.
"Şey... Spor?" Dedi.
"Unutmuşum. Hemen hazırlanıp geliyorum." Olabildiğince kısık sesle konuştum.
"Ne sporu?" Abimin sesi ile başımı ona çevirdim. Gözleri yarı açık Boraya bakıyordu.
"Sonra anlatırım abim." Dedim.
"Bende geleyim." Dedi abim.
"Gel!" Dedim heyecanla. Abim ile yapacağım her aktivite beni heyecanlandırıyordu.
Yataktan çıktı abim ve dün ona verilen odaya gitti. Bende hemen üstümü değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçımıda tepeden sıkı bir topuz yaptım. Telefonumu ve spor çantamı alıp çıktım. Alt kata indiğimde abim ve Bora zaten beni bekliyorlardı. İkiside şort t shirt kombini yapmıştı. Arabaya binince abime neden Bora ile spor yapmaya başladığımı anlattım. Oda bana 'her sabah bende gelicem.' dedi. İkimizde kabul ettik.
Araba durunca indik ve spor salonuna giriş yaptık. Buğra yine spor yapıyordu. Ama bu sefer salonda bir kişi daha vardı. Oğuz. O neden buradaydı ki?
"Günaydın?" Dedim Oğuzun yanına gidip.
"Günaydın." Diye karşılık verdi.
Bora yanımıza geldi ve "Yakın dövuş için Oğuz'dan yardım alacaksın. Buğra sana ders vermek istemedi." Dedi. Göz ucu ile Buğraya baktım. Bizi izliyordu. Vallaha buğracım çok iyi karar bende seninle çalışmak istemiyordum. Oğuzcumla çalışırızz!
Kafam ile onları onayladım. Bu hafta bitince Oğuz ile çalışmaya başlayacaktım. Bora bana yine ısınma hareketleri yaptırdı. Ardından koşu falan. Ama bu sefer yanımda abimde vardı. Oda benimle koşuyordu.
Koşuda tabii ki abim beni geçmişti! Yani üç turun üçünde de en az bir kere düştüm. Ne bekliyon!?
Koşudan sonra abim ile elli adet şınav elli adet mekik çektik. Daha sonrasında barfikse geldik. Hayatımda hiç barfiks çekmemiştim. Şu parktakiler hariç. Onlarıda zaten yapamıyordum. Abim yanıma geldi ve belimden tutup beni kaldırdı. Ellerimle demiri tuttum. Abim beni yavaşça bıraktı. Kendimi yukarı doğru çekmeye çalıştım ama başaramadım. Abim tekrar belimden tutup beni indirdi.
Kendisi geçti ve çekmeye başladı. Ayaklarını arkada bağlamıştı ve bütün kasları belli oluyordu. Hoay massallah! Kimin abisi ayol! Siz bakmayın.
"Tamam abi şova gerek yok. Anladık en kaslı sensin." Dedim. Abim barfiksden indi ve yanıma geldi. "Öyleyim tabi!" Dedi ve kol kaslarını sıkarak gözüme soktu.
