Yüzünüzde kocaman bir yaranız olsa ve herkes size tiksinir gözlerle baksa nasıl hissedersiniz ?
Ben hiçbir şey hissetmiyorum... çünkü bu bakışlara çok küçük yaşta alışmak zorunda kaldım...
Bu hikâye yarışçı bir kız ve yıllar sonra tanıştığı ailesini...
"Kardeşim iki saatdir arıyorsun, sabahın köründe kargalar daha bokunu yememiş niye arıyorsunuz ya. Önemli bir işim var demek ki!" Dedim ve sabahın daha dokuzunda arayan elemanın yüzüne kapattım telefonu. Telefonumu komodinin üstüne koydum ve kendimi geri uykuya bırakmaya çalıştım. Yani Pazar günü bir tatilimiz var onunda içine edeceksiniz illa.
Telefonum çok geçmeden tekrar çalmaya başladı. Hay ben böyle işe. Kesin yine salaklardan birisi eşek şakası yapıyordu. Zaten böyleside hep beni bulur.
Telefonu elime aldım ve açtım. Yani beni uykumdan uyandırmak için ısrarla arayan kişi acaba ne söyleyecekti.
"Söyle kardeşim söyle. Sende rahatla bende rahatlayım. Hadi dinliyorum!" Dedim.
"Merhabalar efendim. Ben sizi Karanlar Hastanesi'nde arıyorum." Dedi karşımdaki kadın. Şaşırmıştım. Neden bir hastane beni arasin
"Buyrun?" Dedim.
" Şuan Alya Demir ile görüşüyorum değil mi?" Dedi kadın.
"Evet benim." Dedim
" 17 yıl önce hastanemizde bir karışıklık yapılmış olabilir. Bu nedenle sizi DNA testi için hastanemize çağırıyoruz." Dedi kadın.
"Anlamadım?" Dedim. Gerçekten anlamamıştım.
"Dediğim gibi doğduğunuz gün başka bir bebekle karışmış olabilirsiniz." Dedi kadın.
Sesi cidden ciddi geliyordu. Nasıl böyle bir şey olabilirdi ki? Cidden DNA testi için çağırıyorlar mıydı? Hadi ama! Tam hayatım yavaştan düzene girerken tekrar mı altüst olacak?
"Şey, peki geliyorum." Dedim ve telefonu kapattım. Derin bir iç çektim. Hâlâ tam olarak idrak edememiştim ve rüyada gibi hissediyordum. Fakat herşey gerçekti. Böyle birşey olabilirmiydi? Ya beni almaya çalışırlarsa? Gerçi bu pek mümkün değil gibi, büyük ihtimalle yaramı görür görmez beni istemeyecekler. Genellikle öyle oluyor çünkü. İnsanlar bende korkup kaçıyor.
Hemen kendime rastagele bir kombin yaptım. Klasik pantolon t shirt kombini.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayağımada kırmızı jordanlarimi geçirip evden çıktım. Makyaj yapmamıştım. Daha doğrusu gerek duymamıştım. Zaten fondöten kullanmıyordum. Yaramı kapatmak çok istiyordum fakat fondöten yaramı kaşındırıp yakıyordu. Buda daha kötü görünmesini sağlıyordu. Genlerimden nefret ediyorum!
Evimin yakınındaki taksi durağına gittim ve bir taksiye atladım. Çok geçmeden taksi özel bir hastanenin önünde durdu. Hemen parayı ödeyip taksiden indim. Hastane çok güzeldi. Nasıl yani ben burda mı doğmuşum?
Hastanenin önünde daha fazla oyalanmadan içeri girdim ve sekreter masasına ulaştım.
"Günaydın. Beni sabah bir DNA testi için aradılar. Alya Demi-" kadın lafımı tamamlamama izin vermedi ve sözümü kesti.
