𝐁𝐀𝐂𝐊 𝐓𝐎 𝐁𝐋𝐀𝐂𝐊 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

19

Asahina:Aisha! Sonunda seni buldum!

Diye seslendi Asahina bana nefes nefese kalmışken ben tam odama gireceğim sırada.

Elim kapı kolundayken duraksadım.

Asahina yanıma geldi ve ona bakmamı sağladı...

Asahina:Az önce geldiğimde yoktun, son kez geleyim de- Aisha!?

Gözümdeki yaşları tamamen saldım.

Asahina:Aisha... Ne oluyor..?

Yere çöküp kendimi duvara dizlerimi de göğüslerime yasladım ve kollarımı çekip kafamı gömdüm.

Asahina:Aisha, seni bu hâlde görmek istemiyorum...

Kafamı kaldırdım ve düz bir ses tonuyla konuştum...

Aisha:Git o zaman Asahina.

Asahina:Ha? Aisha toparla kendini!

Dedi omuzlarımdan tutup kendimi ona döndürmemi sağlarken.

Aisha:Asahina, bırak...

Asahina:Seni bu hâlde bırakamam. Ne oldu bir anda ortadan kayboldun ve...

Aisha:Asahina bırak beni diyorum!

Dedim ve ayağa kalktım.

Aisha:Biraz yanlız kalayım...

Asahina:Sonra konuşacağız Aisha.

Ellerimi cebime atıp kafamı eğmişken yürümeye başladım...

Biraz yanlız olabileceğim ve temiz hava alabileceğim bir yere gitmem gerekti...

***

Çatı katına geldiğimde bacaklarımı sarkıtacak şekilde oturdum.

Kuina'ya ağır konuşmuştum...

Dediklerim aklıma geliyordu hep.

Ama o bunların daha çoğunu hak ediyordu...

Sırf onun için nelere maruz kalmıştım ben!

Sinirle yumruğumu sıkıp yere vurdum ve ufak bir çığlık attım.

Birinin bana seslenmesiyle yumruğumu sıkmayı bıraktım...

*CHİSHİYA BAKIŞ AÇISI*

Kuina yatağına oturup iki eliyle yüzünü kapattı.

Ses çıkartmamaya özen göstererek ağlıyordu.

Chishiya:Ağır oldu bu sana.

Kuina ellerini yüzünden çekip bana baktı...

Kuina:Çok iyi moral veriyorsun, sağol Chishiya!

Ve elleriyle tekrar yüzünü kapatıp ağlamaya devam etti.

Kuina'nın yanına otururken derin bir nefes verdim ve konuşmaya başladım...

Chishiya:Onunla konuşmayı sen istedin ve sen seçtin. Bunların olabileceğini tahmin etmeliydin.

Kuina:Babamın ona böyle yaptığını bilmiyordum...

Ve bana öylece bakmaya başladı gözleri hâlâ doluyken.

Kuina:Chishiya...

Dedi titrek bir nefes verirken.

Kuina:Chishiya, son kez...

Chishiya:Bu sizin aranızda Kuina.

Kuina:Chishiya, lütfen...

Ne konuşabilirdim?

Chishiya:Onunla konuşabilecek bir şeyim yok.

Kısa bir sessizlik oluştu.

Chishiya:Toparla kendini Kuina. Eskileri bu kadar abartmaya gerek yok.

Ve Kuina ağlamasını şiddetlendirdi.

Kapıya yöneldim ve son bir kez baktım.

Chishiya:Nerede bulacağım?

Kuina:Onunla yakın bile değilim!

Çıkarken kapıyı kapattım.

*AİSHA BAKIŞ AÇISI*

Chishiya:Aisha.

Yumruğumu sıkmayı bırakırken sonunda ona döndüm.

O yanıma gelirken konuştum...

Aisha:Neden hiçbir yerde mutlu olamıyorum ben..?

Chishiya:Gerçek hayat böyledir.

Aisha:Küçükken yaşıtlarımla hiçbir zaman eşit olamadım... Hepsi Kuina yüzünden. Gerçi şimdi de olamadım. O nasıl bir yüzsüzlükle hâlâ seni buraya gönderebiliyor?

Chishiya:Arkadaşıyım diye söylemeyeceğim... O sana gerçekten değer veriyor.

Aisha:Değer verseydi beni yanlız bırakmazdı... O çok bencil! Evet, herkesim bir bencilliği vardır... Hatta ben de bir bencil sayılabilirim belki. Ama bencillik yapıyorsa geri dönüşünün olmadığını ve olamayacağını bilmesi gerekir... Onun yüzünden ben neler yaptım biliyor musun? Babam uzun bir süre bana dövüşmeyi öğretti ne kadar istemesem de, annem hergün gelip morarıklarıma ve yaralarıma krem sürerdi... Ben hiç Kuina'dan ümidimi kesmemiştim. Geceleri belki gelip beni de alır diye hep onu bekledim... Ne kadar da safmışım. O hiç gelmedi... Babam birgün anlattığım gibi dört adamla bir odaya kapattığında anladım gelmeyeceğini. Koşarken Asahina ile tanıştık... O bana herkesten çok değer verdi!

Dedim ayaklanırken...

Chishiya bileğimden tuttu.

Aisha:Sen kendini çok mu iyi sanıyorsun!?

Chishiya:Ha..? Ben ne yaptım sana?

Aisha:Sırf parası için nakillerden ön sıraya aldırıp diğer hastalarını es geçtiğini ne çabuk unuttun sen öyle?

Geri oturdum...

Chishiya:Bu benim elimde olan bir şey değildi Aisha.

Aisha:Asahina yokken ne kadar da yanlızım... Ölsem kimin umrunda olurdu sence? Kimsenin. O seni buraya gönderen Kuina bile iki güne unuturdu... Belki de yarım saate, ha? Git buradan.

Chishiya:Aisha...

Dedi derin bir nefes verirken.

Aisha:Ne var? Belki de suçlu benimdir... Babam Kuina'ya bunları yaparken karşı çıkamadığım içindir bütün bunlar, ha? Yoksa gerçekten... Hepsi benim suçum muydu? Bu kadar ağır olmak zorunda mıydı!?

Dedim son dediğimi sesimi yükseltip kafamı ellerimin arasına alırken.

Chishiya:Aisha... Senin suçun değildi.

Artık gitsin diye uzatmamaya karar verdim.

Normal bir oturma pozisyonuna geçip derin bir nefes verdikten sonra konuştum...

Aisha:Tamam, biliyorum.

Chishiya:Aisha, gerçekten senin suçun değil.

Aisha:Biliyorum...

Chishiya:Dinle Aisha, bu gerçekten senin suçunun olduğu bir şey değil.

Aisha:Sus artık!

Şimdilik bu kadardı... Umarım beğenirsiniz. Bir yazım yanlışım varsa lütfen kusuruma bakmayın, söyleyin düzeltirim. İyi okumalar, iyi günler...