ကျုပ်က ပါရမီရှင် (Chapter 201-400)

Chapter 282

စာစဉ် 19 Chapter 282 အမွှမ်းတင်သော ဝေဖန်ချက်များ

ကဗျာအဆုံးတွင် ဖန်သားပြင်တစ်ခုလုံး ငြိမ်သက်နေသည်။ လူတိုင်း အတွေးထဲ ဗလာဖြစ်နေပြီး ဘယ်သူမှ တစ်ခွန်းပင် မပြောနိုင်ကြချေ။

ငါးမိနစ်တိတိ ကြာပြီးနောက် နားထောင်နေသူများ တဖြည်းဖြည်း သတိပြန်ဝင်လာ၏။

[ကောင်းလိုက်တဲ့ကဗျာ၊ တကယ်ကို ကဗျာကောင်းတစ်ပုဒ်ပဲ]

[လခွမ်း ငါ တစ်စက္ကန့်လောက် အကောင်းအတိုင်းပဲ ဒါပေမဲ့ ခဏလောက်လည်းနေရော ငါ့မျက်ရည်တွေ စီးကျလာပါလေရောကွာ၊ မင်းတို့ ယုံနိုင်မလား]

[ဒီကဗျာက ကောင်းလွန်းတယ်၊ ဘဝရဲ့ အရေးမပါမှုတွေကို ငါ အဲ့တစ်ခဏလေးအတွင်းမှာ ခံစားလိုက်ရတယ်]

[အောင်ပွဲတွေနဲ့ ရှုံးပွဲတွေအားလုံး တစ်ခဏအတွင်း ဘာမှမရှိတော့သလို ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်၊ မိတ်ဆွေကောင်းတစ်ယောက်က သေရည်တစ်ပုလင်းနဲ့အတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ရောက်လာပြီး ပုံပြင် အဟောင်းတွေ အသစ်တွေအားလုံးကို ပြောဆိုမျှဝေပြီး အတူတူ ရယ်မောကြတယ်တဲ့၊ ချီးပဲ ငါ့လူရေ၊ ငါ့စိတ်အခြေအနေ ချက်ချင်း တိုးတက်လာတာကို ငါ ခံစားမိတယ်]

[ဝိုင်နတ်ဘုရားက တကယ် ထူးချွန်တာပဲ၊ သောက်ရမ်း မိုက်လွန်းတယ်၊ ဒီကဗျာက စာရေးဆရာဝိုင်ရဲ့ ကဗျာထက်တောင် သာတယ်လို့ ငါ ထင်တယ်]

[ပုံစံအရဆို ဒီကဗျာက ငါ့အတွက် နက်ရှိုင်းတဲ့ ခံစားမှု ကျန်ရစ်ခဲ့စေတယ်၊ ငါ အရိုအသေ ပြုတာကို လက်ခံပေးပါ]

...

တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု ပြီးဆုံးသွားလေသည်။

လူအများသည် ကွန်ပျူတာရှေ့၌ ခံစားချက်များဖြင့် ထိုင်နေဆဲဖြစ်ကာ ပြောစရာစကားများ အပြည့်ပင်။ တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုက ပြီးသွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူတို့သည် ထုတ်လွှင့်မှုထဲဥ ဆက်နေကာ အချိန်တစ်ခုအထိ ဖန်သားပြင်ပေါ်၌ ပြောဆိုနေကြသည်။

[သူ သမိုင်းကို ပြောပြတဲ့ပုံစံကို ဘယ်သူမှ မယှဉ်နိုင်ဘူး၊ တကယ် ကောင်းတာ]

[ခင်ဗျားပြောတာ မှန်တယ်၊ ကျွန်တော်က မူလတန်းကျောင်းသားပဲ ရှိသေးပင်မယ့် ဒါကို စွဲနေပြီ]