Gece'nin Aydınlığı

5

<< "'Güvenli de olsa, insan bir yere ait değilse eninde sonunda terk etmeli orayı.' diye karşılık verdi yüreği. Ve dedi ki: 'Bazen en alışkın hissettiğin yer aslında en az ait olduğun yerdir.'"

-On Dakika Otuz Sekiz Saniye/Elif Şafak >>

<< "Ali ne yaptın sen?"

"Ne yapmışım?"

"Kızın babasının kolunu kırmışsın!"

"O kıza, bir daha el kaldırırsa sadece kırmakla kalmam götüne bile sokarım!" >>

/Şimdiki Zaman/

Gece'nin Ağzından;

Okuldan çıkmış, durakta bekliyordum. Otobüsler bugün asla gelmiyordu. Zaten sabah da geç kalmıştım. Telefonum çaldığında yüzümdeki yorgunlukla ekranı kendime çevirdim. 

Akel🦇 arıyor...

Kulaklığımın tekini takıp telefonu açtım.

"Alo?"

"Nerede kaldın güzelim?"

"Otobüs bekliyorum, yine." dedim bunalmış sesimle.

"Çok yorgun musun?"

"ÇOK YORGUNUM."

"Sahile köfte ekmek yemeye mi gitsek diyecektim?"

"Köfte ekmeğe hiçbir zaman hayır diyemeyeceğimi biliyorsun."

"O zaman duraktan ayrılma, beş dakikaya yanındayım."

"Tamam!"

"Öptüm, görüşürüz."

"Görüşürüz!"

Köfte ekmek olmayan enerjimi geri getirmişti. Köfte ekmeğin paralel evrenlerde bile aynı tatta bir yansıması olmalıydı bence. 

Ali gelip üniformalarıyla karşımda dikilince yogun gözlerimi yüzüne çevirdim.

"Hoş geldin!"

"Hoş buldum! Hadi gidelim bir an önce, sonra eve geçeriz dinlenirsin. Gözlerin kızarmış. Ne yaptırıyorlar size okulda bu kadar çok?"