Bazen en büyük karanlıklar, sizi en güzel aydınlıklara çıkarır.
..
<< "Ali ne yaptın sen?"
"Ne yapmışım?"
"Kızın babasının kolunu kırmışsın!"
"O kıza, bir daha el kaldırırsa sadece kırmakla kalmam götüne bile sokarım!" >>
"Biriyle bunca zaman geçirip sonunda onun sadece bir yabancı olduğunu idrak etmek... Ne büyük bir kayıp."
-Sil Baştan/Joel Barish
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
/Şimdiki Zaman/
"Gece! Planı bozmayacaksın, tamam mı?" dedi Ali gözlerimin içine bakarak.
"Tamam ama en azından silahını ver."
"Adamın alnının çatından vurman için mi vereyim?"
Onaylar anlamda kafa salladım.
"Öldürmeyeceğiz, sadece ne istediğini, ne amaçladığını öğreneceğiz ve bunu sağlayacak tek kişi sensin. Sakın gaza gelip yanlış bir şey yapma."
"Tamam."
Karşımızdaki devasa eve doğru adımladığımda Ali arkamdan seslendi.
"Korkma. Ben burada, yakınında, olacağım."
"Biliyorum." dedim ve saklandığımız çalılıkların arasından çıkıp 'babamın' evine doğru yürüdüm. Evin büyük kapısının önüne geldiğimde önce duraksayıp derin bir nefes aldım, sonra da zili çalıp kalbim ağzımda kapının açılmasını beklemeye başladım.
Kapının açılma sesi kulağıma iliştiğinde gözlerim kapalıydı açmaya da cesaretim yoktu.
"GECE! KIZIM!?"
Babam ani bir şekilde sarıldığında ben de ani bir şekilde kendimi geriye çektim ve öksürdüm.
"Sarılmaktan pek hoşlanmıyorum."
"Bilmiyordum özür dilerim. İçeri geç."
Olan olaydan sonra beni bu kadar hızlı kabullenmesi tuhafıma gitmişti. Ya bir konuda işine yarayacaktım ya da yaptığımız plandan haberi vardı, ki ikinci ihtimal canımın tehlikede olduğunu gösterirdi.
🌑
Babamla her şeyi konuşup evden çıkmıştım ve şu an Ali'nin yanına doğru ilerliyordum. Ali'nin her adımımı izlediğini bilsem de konuşmalarımızı duymadığına da her şeyimle emindim.
