Mᴏᴠɪᴇ Pᴀʀᴛɴᴇʀ | HyunLix

¹¹

Yazar'dan: (yazariniz siksin sizi neyse)

-askolar aci biber ekledim haberiniz olsun opuldunuz 💗🫶🏻

İkilinin makyajı yapılmaya başladığında Felix ve Jeongin dedikodu yapıp, kahkaha atıyorlardı. Hyunjin ise sessizce O'nları dinliyordu.

"Sonra işte çekim falan bittikten sonra Changbin beni çağırdı; kulise. Ve kuliste ikimizden başka kimse yoktu."

"Ooo!"

Felix oo'ladığında Jeongin gülümseyerek Felix'in omzuna hiç acıtmayacak bir şekilde yumruk atmıştı. İkili kıkırdadıktan sonra Jeongin anlatmaya devam etti.

"Sonra bu bana dediki: Ben artık sana plotonik olmaktan çok sıkıldım, bu yüzden artık içimde tutmak istemiyorum. Seni seviyorum, dedi. Sonra ben şoka girdim tabi."

"Hmm, hissediyorum: net öpüştünüz."

"Sus ve dinle! Sonra işte öpüştük."

İkili kahkaha attığında Hyunjin'de sessizce gülümsemişti. Yakın arkadaşının ve sevgilisinin anlaşmasını seviyordu.

"Neyse, sonra biraz daha dedikodu yaparız. Akşam eve gidince ararsın beni, konuşuruz öyle. Şimdi senin makyajın bitti, o yüzden seni kıyafete alalım."

"Tamamdır hayatım, teşekkür ederim makyaj için."

"Rica ederim aşkım, hadi git sen geç kalma."

"Tamam tamam."

Felix kıyafetin için kabine gittiğinde Hyunjin'inde makyajı bitmişti. Hyunjin'de kıyafetlerini aldı ve kabine gitti.

Felix kabinden çıktığında sete gitti. Biraz öyle takıldıktan sonra omzunda hissettiği el ile hızla elin sahinine döndü. Hyunjin'di.

Felix gülümsedi ve kafasını Hyunjin'in boynuna sürttü. Hyunjin'de Felix'in saçına bir öpücük bıraktı ve set alanını izlemeye başladı.

"Çocuklar, yerlerinizi alın! Çekime başlayacağız!"

İkili yerlerini aldıklarında çekim için son şeyleri yaptılar ve çekime başladılar.

Hwang Hyunjin

Felix'in evinin önüne geldiğimde zili çaldım. Ardından Felix'in koşma seslerini duyduğumda gülümsedim.

Kapıyı açtığında hızla boynuma sarıldı ve yanağıma bir öpücük bıraktı.

"Bebeğim, sakin ol."

"Sakin falan olamam, çok özledim seni! He bu arada ben sana söylemeyi unuttum."

"Neyi bebeğim?"

Felix sırıttı ve bana baktı. Bende anlamsızca O'na bakarken konuşmaya başladı.

"Ev boş."

Felix sırıtarak konuştuktan sonra gülümsedim. Arsız bir bebeğim vardı.

Ardından içeriye geçtiğimde Felix kapıyı kapatmıştı. Felix'e döndüm ve elimdeki poşeti Felix'e verdim.

"Bu senin için güzelim."

"Sevgilim, gerek yoktu. Dün onca şey aldın zaten, şimdi buna ne gerek vardı?"

"Bebeğim, elimde olsa sana herşeyi almak isterim, ama istemiyorsun. Bu arada dün akşam demişken; boynun ne durumda?"

"Bugün biraz geçmiş gibi, iyi yani. Fakat yinede geçene kadar kapatmak zorundayım."