Zane Alistair Pov
Hindi agad ako nakakibo sa sinabi niya. Magkasalubong mga kilay nang tumingin ako rito, senyales na nagagalit siya.
“For what, blaze? Please naman oh pauwiin mo na ako. May naghihintay sa akin.” Ang pakiusap ko rito. Hangga't maaari ayoko siyang makasama ng matagal. At saka, paniguradong hinahanap na ako ng mga anak ko. Ayokong magtampo ang mga yun sa akin, ang hirap suyuin. Mana sa pinagmanahan.
“For what? You’re actually asking me that question?”
“At walang uuwi. May naghihintay sayo? Wala akong pakialam, akin ka lang zane. Akin lang.” Tumaas na ang boses niya.
Siraulo talaga ang lalaking ‘to kung pwede lang sabihin na hinihintay ako ng mga anak ko ay sinabi ko na, pero alam ko ang ugali ng gagong ‘to.
“Bakit zane, bakit pag gising ko isang araw wala ka na sa tabi ko? Bakit iniwan mo ako nang hindi man lang pinapakinggan ang paliwanag ko? I gave everything to you kasi nga mahal kita, mahal na mahal kita zane. Pero iniwan mo parin ako, you left without even hearing my explanation. Akala ko ba mahal at may tiwala ka sa akin na handa kang makinig sa lahat ng sasabihin ko? Umasa ako zane, umasa ako na babalik ka sa akin at pakikinggan mo ang paliwanag ko pero hindi e naghintay ako sa wala.” Nabasag ang boses niya. He’s crying, he’s really crying.
“B-Blaze.” I looked at him.
“Zane, hindi mo alam kung anong pinagdaanan ko nang mawala ka sa akin. Wala kang ideya kung gaano kamiserable ang buhay ko nang iwan mo ako. You’re my everything zane. Ikaw ang buhay ko, I keep asking myself. How my life will be if i don’t have you.”
His words stunned me. Umiyak lang ako nang umiyak dahil sa mga narinig ko. Mali ba ang ginawa ko. I started asking myself kung tama ba ang ginawa kung pag iwan sa kanya.
Bigla naman tumigil ang sasakyan, lumabas ito at diretsong pumasok sa loob ng bahay. Nakarating na pala kami hindi ko namalayan. Pinahid ko ang mga luha ko bago tuluyang lumabas. Tumingin ako sa dating bahay namin, it’s still the same. Napangiti ako sa aktong ‘yon. Organize pa rin ang bahay halatang pinangangalagaan. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
“Zane?” Agad akong napalingon sa pinanggalingan ng boses. Nagulat naman ako ng makilala kong sino ‘yon
“Manang Rose.” Niyakap ko siya agad. I miss her
“O my god! Ikaw nga, miss na miss kita anak.” Naluluha niyang sabi habang nakayakap sa akin.
“Manang miss na miss po kita.” Sabi ko.
“Zane nagbalik ka.”
“Manang naman.” Naiiyak na naman ako.
“Maayos na ba kayo ng asawa mo?” Tanong niya. Yumuko na lang ako
“O sya h’wag muna nating pag usapan yan, halika at ipagluluto ko kayong dalawa paborito niyong adobo.” Masayang sabi niya.
Matapos kumain ay nakipag kwentuhan pa sa akin si manang dahil namiss daw niya ako ng sobra.
I looked at my wrist watch, 10:30 na ng gabi. Tinignan ko si blaze, pero nakatingin lang ito sa laptop niya.
“Blaze uuwi na ako, it’s late at may pasok pa bukas.”
“Stay with me” Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses niya.
“Love, stay with me… Please” I heard him said. Dahan dahan naman akong lumingon sa kanya.
“Stay, please don’t run away from me again. I need you… In my life zane.” His voice is now different. Lumuluha ang mga mata nito. Nakatingin lang ako sa kanya ng diretso habang umiiyak.
Nagulat naman nang bigla itong lumuhod sa harap ko. Hinawakan nito ang kamay ko, gusto kong tanggalin ang kamay niyang nakahawak sa mga kamay ko pero sadyan malakas siya.
“Para saan pa blaze? Para ba saktan ako ng paulit-ulit ha?!”
“Aren’t you tired of running away my love?”
“Don’t leave me again please? Don’t.” And he hugged me very tight. Wala akong nagawa kundi umiyak sa dibdib niya,
Saglit niyang pinutol ang yakap namin. He cupped my face and looked directly into my eyes. He lowered down his face and claimed my lips. His kissing me with passion and love. His lips were so gentle. I wanted him to be mine again. Now, I admit when his lips touched mine, I knew that I still love him.
He ended the kiss with a smack and looked again in my face.
“I want to sleep.” Napakunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya. Gusto niya matulog pero andito pa rin siya sa baba?
“Edi matulog ka, nasa akin ba ang unan at higaan mo?” I sarcastically said. Bigla naman niya akong hinila patayo.
“Let's go.” He said at tinangay ako paakyat. Nang hindi pa ako gumalaw ay tumingin siya sa akin.
“I said, let's go.” Napatayo na agad ako dahil sa tono ng boses niya. Napalunok ako ng matitigan ko ang likod niya, his back is so sexy.
Umakyat na rin ako at sinundan siya. Pumasok siya sa kwarto namin, hindi niya sinara ‘yon kaya pumasok na rin ako. I closed the door when I enter the room.
“Lock it.” He said. Kinakabahan ako sa mga kinikilos niya. Pero mas kinakabahan ako sa ideyang makakatabi ko ulit siya matulog sa iisang kwarto. I never thought this back then.
“Come here.” Para akong bata na sumusunod lang sa sinasabi niya. Humiga siya sa kama kaya humiga na rin ako. I can feel his breath, pero nagulat ako nang bigla niya akong yakapin. He buried his face in my neck and he smells me.
“Blaze?” Tawag ko rito.
“Please, I want to stay like this zane, I want to be with you again. I miss you hon.” His hug became tighter. Hindi ako nakasagot sa sinabi niya.
“Hon.” He looked at me. Once again, I saw his green eyes. His beautiful eyes. Ngumiti ito bigla na nagpabilis lalo sa tibok ng puso ko.
Bigla siyang pumaibabaw sa akin, looking at me with desire, lust, adoration and love.
“I want to be with you again, Zane.” He said and claimed my lips. His kisses are full of l*st but behind that thing is love. I can feel it. I can taste the flavor of his mouth wash, nawawalan na ako ng hininga pero ayokong tumigil. Naramdaman ko ang isang kamay niya na pumapasok sa loob ng suot kong damit. Bigla naman akong natauhan don at naitulak siya. My god zane, ano na naman ba ito? Sinabihan ka lang na namiss ka niya at gustong bumalik nagpakarupok ka naman.
“I-I, m-matulog na tayo blaze. May trabaho ka pa bukas.” Sabi ko at tumalikod na sa kanya. Hindi pa ako ready ibigay ulit ang sarili ko.
“O-Okay, good night hon.” He said and kissed my forehead bago niyakap ulit ang baywang ko.
YOU ARE READING
His Possessive Way
Fiksi Penggemar"So, we meet again? How are you?" He said coldly to me while wearing a smirk. I try to hold my emotion. Ayokong maging mahina sa harap niya. "A-Anong sinasabi m-mo?" I asked nervously. I look at him, bagay na bagay sa kanya ang three-piece suit niya...
