House of dance 🛑WARNING 🛑 21+ 🧨🔞 [ ONGOING ] 🅢🅛🅞🅦 🅤🅟🅓🅐🅣🅔

Chapter 1

Author 's pov

නර්තනය මිනිස්සුන්ගෙ ආත්මය හැගීම් සමග එකතු
වෙලා හදන ලස්සනම ලස්සන නිර්මාණයක්. නර්තනයට කල නොහැකි දෙයක් නෑ. මානසික මට්ටම හොද තත්වයක පවත්වගන්නත් ඔබට කැමති විදියෙ නර්තන විශේෂයක් ඉගෙනගන්න පුලුවන් . සමහර අය ඉන්නව උපතින්ම දීප්තිමත් චලනයන් ගෙනාව අය. එහෙම දක්ශයො එක තැනකට ගෙන්න ගන්න අපිට පුලුවන් වෙලා තියෙනවා.ඉතින් දරුවනේ මේ ඔබේ අවස්ථාව තමන්ගෙ හැකියාවන් සොයාගෙන ඉගිලෙන්න.....................

කිම්බම් ශාලාව , තුන්සිය හැටපස් දවසෙම ඒකෙ තියෙන බිත්ති ලාම්පු දැල්වෙනව. වැඩිම වෙලාවක් ලාම්පු දල්වල තියෙන ගොඩනැගිල්ලත් ඒක වෙන්න ඇති. විශේෂ සැරසිලි මොකුත් නොකරත් ඕනෙම වෙලාවක ඕනෙම උත්සව අවස්ථාවකට ගන්න පුලුවන් එකම ගොඩනැගිල්ල. හදල තියෙන්නෙ 1892 අවුරුද්දෙ කිම්බම් කියන නර්ථන ගුරුවරයගෙ සිහිනයක් හැබෑ වීමක ප්‍රතිපලයක් විදියට. අදටත් jinhit dancing academy එකේ තියෙන හැමෝම එකපාරක් හරි perform කරන්න හීන දකින වේදිකාව . ළමයි සිය දාස් ගානක් academy එකේ ඉගෙනගෙන degree එක අරන් පිටවෙලා ගියත් සිය දෙනෙක්ටත් වඩා අඩු ගානක් තමයි කිම්බම් ශාලාවෙ තියෙන දීප්තිමත් වේදිකාවෙ තම හැකියාව ප්‍රදර්ශනය කරල තියෙන්නෙ.

2024 අලුත් batch එක. මුලින්ම පිලිගැනීමෙ උත්සවයට සහභාගී වෙද්දි එයාලට දැනුනෙ හරියට දිව්‍යලෝකෙකට ආව වගේ. ඒ තරම් ඒ ශාලාව ලස්සනයි .

තමන්ගෙ අයදුම් පතයි , භාරගැනීමේ ලිපියයි අනිත් ලියකියවිලි ටිකයි හැම කෙනෙක්ගෙම අතේ අනිවාරෙන් තිබුන. හැමෝම ඇවිල්ල හිටියෙ තමන්ගෙ දෙමව්පියො එක්ක. හැබැයි එක්කෙනෙක් ඇරෙන්න. ඒ, පාක් ජිමින්........

Jimin's pov

ආශ් මෙච්චර දෙයක් මම කවදාවත් බලාපොරොත්තු උනේ නෑ . මෙච්චර ගොඩක්.

එකින් එක පෝලිමේ කිම්බම් ශාලාවට ඇතුල් වෙද්දි මගෙ මුලු ඇගම සීතල වෙලා ගියා. හැමෝම ඇවිල්ල හිටියෙ අම්මල තාත්තල එක්ක. මටත් එහෙම දෙන්නෙක් හිටිය නම් එක්කන් එන්න තිබ්බ. වටපිට බලද්දි මට බයත් හිතුනා. මෙච්චර ලොකු තැනකට මන් පොඩි වැඩිද කියල මන් මගෙන්ම ප්‍රශ්න කරා. බිත්ති වල ගහල තිබ්බ චිත්‍ර බොහොම පැරණි පාටයි. Academy එක හදපු මුල්ම කාලෙ එල්ලපු ඒව වෙන්න ඇති. හැබැයි චිත්‍ර වල වගේ පරණ පෙනුමක් academy එකේ නම් තිබ්බෙ නෑ. කාලෙට ගැලපෙන්න හැමදේම වෙනස් කරන්නත් එපැයි. මේක නම් හීනයක් වගේ. නැටුම් ජීවිතේ කරගත්ත ඕනෙම කෙනෙක්ගෙ හීනයක් තමා කිම්බම් ශාලාවෙ තියෙන වේදිකාවෙ perform කරන එක. කමක් නෑ මන් ඒක දකින්න හරි පින් කරල තිබ්බ මදැයි. එකින් එක කට්ටිය ඇවිල්ල කතා පවත්වනව කොච්චර හොද තැනක තිබ්බත් මේ වගේ දිග කතා අහන් ඉන්නඑක නම් මට අප්පිරියයි. ඔක්කොම හිටියෙ අදුරන්නෙම නැති අය. වටපිට හැරිල බලන්නත් බය හිතුන. මොකද ඒ එක මූණක්වත් මන් කලින් දැකලතිබ්බ ඒව නෙමේ. ඒ අතරෙ මන් හෙව්වෙ මගෙ මිත්‍රයා ජන්ග්කුක් ව. එයත් ඇවිල්ල නැති පාටයි. ඒත් දවස් ගානකට කලින් අපි හම්බුන වෙලේ එයා කිව්ව එයාටත් ලියුම ආව කියල. උට නම් තියෙන්නෙ වෙනස් වෙන හිතක්. සමහර විට හිත වෙනස් වෙන්න ඇති.
මන් මගෙ පුටුවට ඉස්සරහ තිබ්බ පුටුවෙ ඔලුව තියාගත්තෙ කම්මැලි උන නිසා. කම්මැලිකම වැඩි නිසාමද කොහෙද මට නින්ද ගියා.